Ο Μπομπ Ντύλαν και το συγκρότημά του δίνουν συναυλία μπροστά σε ένα (1) άτομο
—του Γιώργου Τσακνιά—
Ένας μουσικός ή ένα συγκρότημα μπορεί να παίξει χωρίς κοινό ή μπορεί να παίξει live. Μπορεί ακόμα να παίξει μπροστά σε μικρό κοινό, υπό συνθήκες — π.χ. live στο στούντιο, προκειμένου να δοθεί μια αίσθηση συναυλίας, κι ας είναι ολιγάριθμο το κοινό. Τι γίνεται όμως όταν ένας αστέρας πρώτου μεγέθους, όπως ο μέγας Μπομπ Ντύλαν, δίνει μια συναυλία στην οποία τηρούνται όλες οι συμβάσεις (χώρος, φώτα, ήχος, πλήρες συγκρότημα κ.λπ.) αλλά το κοινό αποτελείται από ένα (1) άτομο;
Στις 23 Νοεμβρίου, ο Μπομπ Ντύλαν και το συγκρότημά του έπαιξαν ζωντανά στην αίθουσα της Μουσικής Ακαδημίας της Φιλαδέλφειας, μπροστά στον κύριο Fredrik Wikingsson, στο πλαίσιο του πρότζεκτ Experiment Ensam του σουηδού σκηνοθέτη Anders Helgeson, που βάζει ανθρώπους να ζήσουν μόνοι τους εμπειρίες που κανονικά αφορούν πλήθη: να παρακολουθήσουν stand up comedy, να τραγουδήσουν καραόκε κ.ά. (Η είδηση παρουσιάστηκε από την εκπομπή «Ράδιο dim/art» στον Amagi radio, στις 25/11).
O Wikingsson δεν είναι ένας τυχαίος υπερτυχερός φαν του Ντύλαν· δημοσιογράφος και τηλεπαρουσιαστής, φίλος του Helgeson, δεν δυσκολεύτηκε ιδιαίτερα να πάρει τον ρόλο του «κοινού». Η εμπειρία, ωστόσο, δεν παύει να είναι ιδιαίτερη, μοναδική. Ο ίδιος περιγράφει στο 15λεπτο βίντεο που ακολουθεί (το οποίο δημοσιεύτηκε σήμερα, 15/12/2014) τη δική του ψυχολογία, τις αντιφάσεις και την εναλλαγή των συναισθημάτων, τη σχεδόν αφόρητη αγωνία του για τα δέκα λεπτά που καθόταν ολομόναχος στην αίθουσα με σβηστά τα φώτα πριν τη συναυλία, τον ενθουσιασμό και το χαμόγελο που δεν έφευγε από τα χείλη του όσο άκουγε —μόνος του!— τον Ντύλαν, την αμηχανία που ένιωσε ο ίδιος όταν άκουσε το χειροκρότημά του να αντηχεί στον χώρο, το άγχος του μην θεωρήσουν την αντίδρασή του ειρωνική ο Ντύλαν και οι μουσικοί του…
Πολλά μπορεί να σκεφτεί και να συζητήσει κανείς για το τι σημαίνει ένα τέτοιο πείραμα για την ίδια την τέχνη της μουσικής: Τι συμβαίνει με την τόσο αναγκαία στις συναυλίες αλληλεπίδραση κοινού και μουσικών; Ποια είναι η ψυχολογία των μουσικών; Επαγγελματίες δεκαετιών και παλαίμαχοι, συνηθισμένοι να παίζουν μπροστά σε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους, μήπως φρικάρουν εντελώς όταν παίζουν μπροστά σε έναν; Ακόμα και η αίσθηση που έχουν για την ίδια τη μουσική τους την ώρα που παίζουν θα πρέπει να αλλάζει, δεδομένου ότι αλλάζει εντελώς και η ακουστική σε μια άδεια αίθουσα.
Το βέβαιο πάντως είναι ότι η έκφραση one man show αποκτά, εν προκειμένω, εντελώς διαφορετικό νόημα.
* * *
Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Μουσική
dimart 
Σχολιάστε