Ντιτρόιτ, 1929: το αλκοόλ ρέει άφθονο στον δρόμο, από παράνομη αποθήκη που εντόπισε η αστυνομία. Η Ποτοαπαγόρευση στις ΗΠΑ ξεκίνησε —σε ομοσπονδιακό επίπεδο— τον Ιανουάριο του 1920 και αποτελούσε νίκη του μακροχρόνιου αγώνα αρκετών συλλόγων, ενώσεων και ομάδων πίεσης. Είχε μάλλον τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επεδίωκαν οι συντηρητικοί θρησκόληπτοι ηθικολόγοι εμπνευστές της, καθώς το οργανωμένο έγκλημα βρήκε στην παράνομη διακίνηση αλκοόλ πεδίον δόξης λαμπρό και επικερδές, για τον —προφανή— λόγο ότι το ίδιο το καθεστώς παρανομίας ανέβαζε πάρα πολύ το «επιχειρηματικό» ρίσκο και, κατ’ επέκταση, την τελική τιμή και το κέρδος. Στα χρόνια της Ποτοαπογόρευσης δημιούργησε την αυτοκρατορία του στο Σικάγο ο διαβόητος Αλ Καπόνε, με κέρδη ακριβώς από την υπόθεση του παράνομου αλκοόλ. Εν τέλει, το τέλος της παντοδυναμίας του Αλ Καπόνε ήρθε το 1931, με τη σύλληψη και καταδίκη του για φοροδιαφυγή (μετά από επανειλημμένες αποτυχίες να αποδειχτούν οι κατεξοχήν παράνομες δραστηριότητές του, όπως π.χ. μαζικές δολοφονίες μελών αντίπαλων συμμοριών). Το 1933, επί προεδρίας Φραγκλίνου Ρούσβελτ, νομιμοποιήθηκε ξανά η διακίνηση και εμπορία αλκοόλ — η κατανάλωση δεν είχε απαγορευτεί, ενώ στην παραγωγή παρέμειναν τέτοιοι περιορισμοί και προϋποθέσεις που, στην πράξη, δεν αφήνουν περιθώριο για νόμιμα οικιακά αποστακτήρια.
—Επιλογή φωτογραφίας / κείμενο: Γιώργος Τσακνιάς—
Ο φωτογράφος ως σιωπηλός μάρτυρας της ιστορίας. Φωτογραφίες —αστείες, περίεργες, σπάνιες, νοσταλγικές— που αποκαλύπτουν ή υπενθυμίζουν πώς ήταν κάποτε ο κόσμος. Κάθε Τρίτη στο dim/art.
* * *


Σχολιάστε