Αυτό δεν είναι τραγούδι # 260
Dj της ημέρας, η Μίλλη Τσουμάνη
«Όταν ανθίζουν πασχαλιές», αυτοί οι φυλλοβόλοι θάμνοι με μεγάλα, βαθυπράσινα και σε σχήμα καρδιάς φύλλα, που κάνουν την ατμόσφαιρα μυρωδάτη και μωβ.
Ο Μάρτιος είναι εδώ για να μας θυμίσει ότι, εκτός από τις πασχαλιές και τις υποσχέσεις του, είναι και ο μήνας μνήμης στο συνθέτη που τις ύμνησε. Δέκα χρόνια από το θάνατο του Σταύρου Κουγιουμτζή (12/3/2005). Είναι πολλά τα τραγούδια του. Στη δισκοθήκη του μυαλού μου η σφραγίδα του παραμένει νωπή, γιατί το μελάνι της μου υγραίνει τα περασμένα χρόνια και τα τραγούδια που αγαπώ, τα παραπονεμένα.
Πρώτη εκτέλεση από το Γιώργο Νταλάρα (1971), τότε που ακόμη τα σκυλιά δεν είχαν αρχίσει να γαβγίζουν μέσα του. Μετά ακολούθησαν κι άλλες — Πυξ Λαξ, Μπάμπης Στόκας και συνδυασμοί. Λίγο μετράνε αυτά. Είναι το τραγούδι από μόνο του τόσο κυρίαρχο που σε καθηλώνει. Κι ο στίχος γεμάτος και πνιχτός, όπως ακριβώς ο κόμπος τη χαράς. Γιατί η πραγματική χαρά είναι κόμπος. Που ανεβαίνει αλλά ζορίζεται να βγει, γιατί στο τέλος πνίγεται. Σαν ένα μαξιλάρι να απορροφά τους κραδασμούς της. Υπόκωφη κι ανυπεράσπιστη στέκει σε ένα κόσμο ξένο, με τον ήλιο και τον κεραυνό να στήνουνε καρτέρι και τον χρόνο με την άγνωστη βούλησή του, ποιος να ξέρει τι θα φέρει.
Είναι από τα τραγούδια που φωλιάζουν μέσα σου, κι αυτό το μέσα σου είναι μεγάλη υπόθεση, λαμπάδα άκαυτη. Με ονόματα και τάματα. Γι αυτούς που μένουν και περιμένουν τη χαρά να μοιραστούν, στάλα στάλα με εκείνον που θα ρθει.
Ένας κόμπος η χαρά μου
κι όμως αν θα ρθεις
στάλα στάλα θα σ’ τη δώσω
για να δροσιστείς
* * *
Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.
* * *
Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια
dimart 
Σχολιάστε