—της Stucano Closer—
Ο Φραντς Κάφκα και ο φίλος, επιμελητής και βιογράφος του Μαξ Μπροντ βρέθηκαν κάποτε, στη διάρκεια ενός από τους περιπάτους τους, στο ενυδρείο του Βερολίνου. Κάποια στιγμή, ο Μπροντ παρατήρησε ότι ο φίλος του είχε σταθεί ακίνητος και κοιτούσε επίμονα ένα ψάρι κατάματα. Τον πλησίασε και τον άκουσε να ψιθυρίζει: «Τώρα, μπορώ να σε κοιτάζω γαλήνιος. Δεν σε τρώω πια».
Ναι, ο Κάφκα ήταν χορτοφάγος. Αυστηρός χορτοφάγος.
«Το κρέας είναι η μόνη τροφή που είναι τόσο ινώδης, ώστε αποσπάται με τεράστια δυσκολία, αλλά ακόμα και τότε, ούτε αμέσως ούτε πλήρως, εκτός αν έχεις δόντια αρπακτικού, μυτερά, αραιά, σχεδιασμένα ειδικά για να ξεσκίζουν σάρκα», έλεγε.
Ο Κάφκα απολάμβανε τα γεύματά του. Πολλές φορές, πριν ξεκινήσει το φαγητό του, μπορούσε να μυρίζει για αρκετά λεπτά τις φράουλες και τα κεράσια με τα οποία θα έκλεινε το γευμα του.
Ήταν φοβερή η ευχαρίστηση που ένιωθε τρώγοντας μια μπανάνα, έλεγε η ερωμένη του, Ντόρα Ντιαμάντ.
«Παρά το γεγονός ότι δεν έπινε ούτε σταγόνα αλκοόλ και ήταν χορτοφάγος μέχρις εσχάτων, ήξερε να εκτιμά τη χαρά και την απόλαυση του κρασιού, της μπίρας και του κρέατος. Καμιά φορά μύριζε ίσα ίσα τα ποτά και εκθείαζε το άρωμά τους», μας πληροφορεί ο Μπροντ.
Ο Κάφκα και η Ντιαμάντ αλληλογραφούσαν συχνά. Σε μερικές επιστολές ανέφεραν το όνειρό τους να ταξιδέψουν στο Ισραήλ για να ανοίξουν ένα εστιατόριο μαζί. Εκείνη θα αναλάμβανε την κουζίνα και ο Κάφκα το σερβίρισμα. Ποτέ δεν διευκρινίστηκε, στις επιστολές τους, τι είδους εστιατόριο θα ήταν αυτό.
Έχω την υποψία όμως πως ίσως δεν θα ήταν το ιδανικό μέρος για να φάει κανείς ψάρι.
* * *
Καλλιτέχνες στην κουζίνα και σεφ με ανησυχίες:
μια στήλη για την τέχνη της γαστρονομίας και τη γαστρονομία της τέχνης.
Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Η κουζίνα του dim/art
dimart 
Σχολιάστε