Ντέιβιντ Μπάουι: αεικίνητος

david-bowie-ziggy-stardust-makeup

I’m stepping through the door
And I’m floating in the most peculiar way

David Bowie: Η τελευταία αλλαγή

—της Μαργαρίτας Ζαχαριάδου—

Ας πούμε ότι απλώς μεταμορφώθηκε για μια ακόμα φορά. Ας πούμε ότι βγήκε σαν τον παλιό του ήρωα, τον Major Tom, από την τσίγκινη κάψουλα και χάθηκε η επαφή με τη Γη. Ή ας αποδεχτούμε ότι ο David Bowie πέθανε πραγματικά, έχοντας ζήσει πάμπολλες ζωές στην τέχνη κι έχοντας χτίσει μια εμβληματικά sophisticated μουσική παρακαταθήκη. Ο πρώτος «εξωγήινος» της ποπ κουλτούρας ήταν και ο πρώτος που ενοποίησε στο πρόσωπό του τη μουσική, τη μυθοπλασία και την εικαστική διάσταση. Ένα κινούμενο έργο τέχνης.

Όσο φευγαλέα ήταν η μουσική του προσωπικότητα, όπου συνδύαζε πάντα τα «ακουστικά» στοιχεία των πρώιμων επιρροών του με τα πιο avant garde ρεύματα που συνδημιουργούσε επί 40 χρόνια, άλλο τόσο απρόσβλητοι από κάθε διάθεση για ακριβή ανάλυση και ερμηνεία ήταν οι στίχοι του. Ο Bowie αποδέχτηκε από νωρίς το μικρό χάος που είναι ο άνθρωπος μέσα στο μεγάλο χάος του σύμπαντος, το περιέγραψε μουσικά και το εικονογράφησε με τον εαυτό του.

Και ταυτόχρονα, έδωσε σε καθέναν από μας τουλάχιστον από ένα σημαδιακό τραγούδι.

Κι έτσι θα επιστρέφει αενάως.

Ο Bowie σε διάφορες καθημερινές δραστηριότητες. Φωτογραφίες από το flavorwire.

Κάποιος να πατήσει το “play”!

—του Γιώργου Θεοχάρη—

Τι σημαίνει “bigger than life” ποτέ μου δεν κατάλαβα. Τίποτα και κανένας δεν συγκρίνεται με τη ζωή. Ούτε καν η ζωή του καθενός ξεχωριστά. Το ζητούμενο είναι να επανεφευρίσκεις τον εαυτό σου αενάως.  Όχι για να ζήσεις πολλές ζωές –αυτό δεν γίνεται–, αλλά για να ζήσεις πολλές εκδοχές της ίδιας ζωής, να συμπυκνώσεις τον χρόνο μέχρι που να γίνει ένα σημείο μη εκτατό στον χώρο. Έτσι επιτυγχάνεται το δικό σου, το ατομικό χωροχρονικό συνεχές. Κι αυτό το λέω μετά πάσης αβεβαιότητος. Γιατί δεν ξέρω. Ούτε έχω κάτι να προτείνω. Εγώ ο ίδιος ήμουν η πρόταση: μια Eικασία αναπόδεικτη. Και το έργο που αφήνεις πίσω, ένα εργαλείο, τόσο εύχρηστο όσο και άχρηστο. Λες, «αυτό μπόρεσα, τόσος ήμουν»· και φεύγεις. Χωρίς απολογισμό. Δεν υπάρχει λόγος· ούτε Λόγος – μόνο μια μορφή πραγματικότητας, κι αυτή εικονική· μια Εικόνα. Έρχεται μια στιγμή που, την ώρα του εξόδιου άλματος, κάποιος πατάει το “pause”. Και μένεις εκκρεμής. Δεν γνωρίζεις τη συνέχεια· αλλά κι αυτό διορθώνεται: κάποιος να πατήσει το “play”!

Ground Control to Major Tom
Ground Control to Major Tom
Take your protein pills and put your helmet on
Ground Control to Major Tom (Ten, Nine, Eight, Seven, Six)
Commencing countdown, engines on (Five, Four, Three)
Check ignition and may God’s love be with you (Two, One, Liftoff)

This is Ground Control to Major Tom
You’ve really made the grade
And the papers want to know whose shirts you wear
Now it’s time to leave the capsule if you dare

This is Major Tom to Ground Control
I’m stepping through the door
And I’m floating in the most peculiar way
And the stars look very different today
For here am I sitting in my tin can
Far above the world
Planet Earth is blue
And there’s nothing I can do

Though I’m past one hundred thousand miles
I’m feeling very still
And I think my spaceship knows which way to go
Tell my wife I love her very much, she knows

Ground Control to Major Tom
Your circuit’s dead, there’s something wrong
Can you hear me, Major Tom?
Can you hear me, Major Tom?
Can you hear me, Major Tom?

* * *

Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Μουσική

Το dim/art στο facebook

follow-twitter-16u8jt2 αντίγραφο


Σχόλια

Μία απάντηση στο “Ντέιβιντ Μπάουι: αεικίνητος”

  1. […] Αντίο στον Ντέιβιντ Μπάουι με δυο κείμενα της Μαργαρίτ… […]

    Μου αρέσει!

Σχολιάστε

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.