Αυτό δεν είναι τραγούδι #573
Dj της ημέρας, η Ζωή Σκούρα
Κόντεψαν να ξεκάνουν πολύ κόσμο αυτά τα ’80s. Πολύ κόσμο από τους παλιότερους, δηλαδή, που είδαν ξαφνικά ένα εκατομμύριο καινούργιες τάσεις-απόνερα της ντίσκο να ανεβαίνουν σαν μπουρμπουλήθρες στην επιφάνεια, κι ο κόσμος να μην ξέρει τι να πρωτοακούσει πια. Οι περισσότεροι, πάντως, προσπάθησαν να προσαρμοστούν, ή και επηρεάστηκαν κανονικά (ποιος μπορεί ποτέ να ξεχάσει το καρα-ντίσκο «When the night comes falling» του Ντύλαν; Που παρ’ όλα αυτά ΉΤΑΝ και Ντύλαν;)
Τέλος πάντων, ένα από τα σχεδόν θύματα της δεκαετίας εκείνης ήταν κι ο Iggy. Πολλά ναρκωτικά και λίγη έμπνευση. Ευτυχώς, ένα τσακ πριν από το μη περαιτέρω, παρενέβη ο καλός άγγελος Bowie. Τον έβαλε να κάνει αποτοξίνωση και να φτιάξει ένα άλμπουμ «μοντέρνο». Το «Blah blah blah». Και είναι αυτό το παράξενο με τους μεγάλους της μουσικής (και στη λογοτεχνία το ίδιο συμβαίνει, βέβαια): ακόμα και στις πιο κουλές και απροκάλυπτα «εμπορικές» στιγμές τους, δεν παύουν να είναι αυτοί που είναι.
«Cry for love», λοιπόν. Με τα ποπ μπητ του, την ελαφρά γλυκεράδα του, όλο το πακέτο του χιτ — και τη φωνή του Iggy, κοντά στους υπόηχους, με στίχους κανονικά συγκινητικούς. Έιτιζ-ξεέιτιζ, είναι Iggy. Και τραγουδάρα.
* * *
Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.
* * *
Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια
* * *
dimart 
Σχολιάστε