[Γεμάτο το ποτήρι μας, φίλε]
Ομάρ Καγιάμ
—μετάφραση: Σωτήρης Σκίπης—
Γεμάτο το ποτήρι μας, φίλε, που μας ξεδένει
Από τα μάταια βάσανα και από τα μάταια πάθη.
Αύριο! Πού θα ‘μαστε αύριο; Ποιος ξέρει! Ίσως χαμένοι
Μες στων αιώνων τα βουβά και τα σωσμένα πάθη.
* * *
Εδώ άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων
dimart 
Σχολιάστε