Αρχαιολογία

—της Ευτυχίας Παναγιώτου—
[#ποίηση σε πρώτη προβολή]

Παγώνουν σε κάδρα αναμνήσεις.
Οργώνουν το δρόμο καδρόνια.
Εγώ κάθομαι, βλέπω

το φως ν’ αγκυλώνει.

Τους βλέπω, με μάτια πηγάδια,
σφιχτά πώς κρατάνε

(τα δάχτυλα γάντζοι)

σφιχτά σαν πνιγμένοι
καδρόνια και κάδρα

(τον τίμιο τους φόβο).

Και βλέπω, σαν cyborg σωστό,
απέξω την τάξη, και μέσα σωριάζουν
οι τοίχοι, στα νύχια σοβάδες.

Αέρα σπαρμένε το θαύμα
θερίζεις

τσιρίδες
σιχτίρια,
ή στίχους

ανθρώπους και σκόνη.

29.7.2017

Cover art: Pat Perry

* * *

Ποίηση σε πρώτη προβολή