Αυτό δεν είναι τραγούδι #1371
DJ της ημέρας, ο Γιώργος Τσακνιάς
Η ιστορία —ή ο αστικός μύθος— λέει ότι ένα βράδυ του 1944 ο Στάλιν δούλευε στο γραφείο του, όταν άκουσε στο ραδιόφωνο το κοντσέρτο για πιάνο αριθμός 23 του Μότσαρτ. Τηλεφώνησε στον σταθμό και ζήτησε να του στείλουν τον δίσκο. Φυσικά του υποσχέθηκαν ότι θα τον στείλουν αμέσως. Έλα όμως που αυτό που είχε ακούσει δεν ήταν δίσκος αλλά μια ζωντανή εκτέλεση του κοντσέρτου…
Προφανώς έπεσε πανικός. Οι υπεύθυνοι, λέει η ιστορία, κουβάλησαν σε ένα στούντιο την πιανίστα Μαρία Γιούντινα, μάζεψαν και μια ορχήστρα για να ηχογραφήσουν το κοντσέρτο. Ο μαέστρος υποτίθεται πως κατέρρευσε κι έψαχναν μέσα στη νύχτα να βρουν άλλον. Κατέρρευσε λέει κι ο δεύτερος. Ο τρίτος άντεξε. Εν πάση περιπτώσει, πέρασαν μια φριχτή νύχτα και κατάφεραν κουτσά στραβά να ηχογραφήσουν και να πάνε τον δίσκο (μία μοναδική κόπια) στον Στάλιν πρωί πρωί.
Η Γιούντινα έκτοτε απολάμβανε της εύνοιας του Στάλιν, συνεχίζει η ιστορία — ή ο αστικός μύθος. Η Γιούντινα υποτίθεται πως έτσι κι αλλιώς δεν μάσαγε· υποτίθεται επίσης πως δεν κώλωνε καν να πηγαίνει κόντρα στον Στάλιν και μεσολάβησε για να προστατεύσει τον Σοστακόβιτς όταν αυτός κινδύνευσε να «εκκαθαριστεί».
Η ιστορία αυτή περιλαμβάνεται στο βιβλίο Μαρτυρία του Σολομόν Βολκόφ, ο συγγραφέας του οποίου ισχυρίζεται ότι έχει καταγράψει τα απομνημονεύματα του Σοστακόβιτς, όπως του τα αφηγήθηκε ο ίδιος.
Η Γιούντινα γεννήθηκε το 1899 και πέθανε το 1970. Ήταν πάντοτε ανοιχτά εχθρική προς το καθεστώς και φαίνεται πως όντως δεν μάσαγε και πως όντως απολάμβανε της συμπάθειας του Στάλιν. Το 1961, στο τέλος μιας συναυλίας της, διάβασε ένα ποίημα του Παστερνάκ, γεγονός που είχε ως συνέπεια να μείνει στην αφάνεια για πέντε χρόνια. Ο Παστερνάκ ήταν προσωπικός φίλος της, όπως κι ο Μαντελστάμ, ο Μπαχτίν, ο Σοστακόβιτς και άλλοι καλλιτέχνες και διανοούμενοι.
Σύμφωνα με άλλη μια ιστορία —ή άλλον έναν αστικό μύθο—, η Γιούντινα βραβεύτηκε με το βραβείο Στάλιν ή απλώς ο Στάλιν της έστειλε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό κι εκείνη τού απάντησε ότι τον ευχαριστεί αλλά χάρισε τα χρήματα στην εκκλησία της ενορίας της και προσεύχεται στον Θεό να συγχωρήσει τον Στάλιν για τα κρίματά του. Το βέβαιο πάντως είναι πως η Γιούντινα είχε βαφτιστεί χριστιανή, αν και γεννήθηκε σε εβραϊκή οικογένεια, και πως ήταν ένθερμη πιστή, γεγονός που της κόστισε τη θέση της στο Ινστιτούτο Γκνέσιν.
Υ.Γ. Την άποψη του χρήστη του youtube ονόματι «Μουσείο Αντρέι Ρουμπλιόφ» που δηλώνει στο συνοδευτικό κείμενο του κομματιού ότι τον Στάλιν τον δολοφόνησαν οι σιωνιστές μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε με τη δέουσα συγκατάβαση.
* * *
Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.
* * *
Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια
dimart 