Αυτό δεν είναι τραγούδι #1377
DJ της ημέρας, ο Τάκης Φωτιάδης
Μια σύντομη αναφορά στη ζωή, τη μουσική διαδρομή και την τεράστια σημασία του υπέροχου Lester Young έχουμε κάνει παλιότερα από αυτήν εδώ τη στήλη, με αφορμή το κομμάτι που έγραψε ο Mingus για να τον αποχαιρετήσει, δυο μήνες μετά τον θάνατό του: Goodbye Pork Pie Hat.
Σήμερα τον θυμηθήκαμε τυχαία, χωρίς συγκεκριμένη αφορμή· υπάρχουν βέβαια καλλιτέχνες τόσο μεγάλοι που δεν χρειάζεται αφορμή για να τους θυμηθείς.
Ρώτησε κάποιος κάποτε τον Lester Young: «Πώς αυτοσχεδιάζει κανείς;» Εκείνος απάντησε: «Λέγοντας μια ιστορία».
Τον απολαμβάνουμε μαζί με εξαιρετικούς μουσικούς —μεταξύ των οποίων, η Ella Fitzgerald, που αυτοσχεδιάζει στα φωνητικά!— σε ένα σπάνιο κινηματογραφικό ντοκουμέντο: πλάνα που τράβηξαν το 1950 ο Gjon Mili, ο αλβανικής καταγωγής αμερικανός φωτογράφος του περιοδικού Life, και ο Norman Granz, ιδιοκτήτης της Velvet. Οι δυο αυτοί είχαν γυρίσει το 1944 μια μικρού μήκους ταινία με τίτλο «Jammin’ the Blues», με τους ίδιους μουσικούς πάνω κάτω. Το «Jammin'» ήταν υποψήφιο για το Όσκαρ καλύτερης ταινίας μικρού μήκους αλλά δεν το κέρδισε. Το 1950, οι Granz και Mili άρχισαν να κινηματογραφούν τζαζίστες επί το έργο, για μια ταινία που τελικά δεν έγινε ποτέ. Έμειναν όμως ευτυχώς τα πλάνα.
* * *
Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.
* * *
Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια
dimart 