Γεννημένοι πάρα πολύ αργά
—Άρτσιμπαλντ Μακ Λης—
Μετάφραση: Τάσος Κόρφης
Και μεις, και μεις κατεβαίνοντας ακόμα μια φορά
τους λόφους της δικής μας χώρας, και μεις ακούσαμε
από πολύ μακριά —Ah, que ce cor a langue haleine—
το κέρας του Ρολάνδου στις διαβάσεις της Ισπανίας,
το πρώτο, το δεύτερο σάλπισμα, το τρίτο παράφωνο,
κι ύστερ’ από το τρίτο γυρίζοντας πίσω και σκαρφαλώνοντας ακόμα μια φορά
τον κακοτράχηλο δρόμο δυτικά, ακούσαμε τον απόηχο
των σπαθιών, των αλόγων, τον ολέθριο πόλεμο
και, διασχίζοντας το σκοτεινό φαράγγι, τελικά ανταμώσαμε
στο Roncevaux —στην πεδιάδα που τύλιγε το σούρουπο—
τους νεκρούς απάνω στους νεκρούς και στην αμίλητη γη
τη σιωπηλή σφαγή.
* * *
Άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων
dimart 
Σχολιάστε