Ενωμένα τα χέρια
—Φιλίπ Σουπώ—
Μετάφραση: Σταύρος Καρακάσης
Στον ουρανό καπνίζουν μεγάλα πλοία
και στη γη υπάρχει σήμερα το βράδυ ένας άνθρωπος που γράφει κοντά σ’ ένα κερί
με στυλογράφο Watermann.
Ο νους του πάει στα γκρίζα πουλιά
στα αργά βαλς που είναι γκρίζα πουλιά
σκέπτεται τις χώρες που δε γνωρίζει
όπως σκέπτεται τον αποκοιμισμένο σκύλο του.
Γνωρίζει πολλά πράγματα που δεν έχουν όνομα
στη γη και στους ουρανο΄ύς,
απ’ όπου πετούν τα μεγάλα πλοία.
Τα δέντρα απαιτούν τη σιωπή και τη βροχή.
Υπάρχει ένας άνθρωπος που γράφει κοντά σ’ ένα κερί
κοντά σε ένα αποκοιμισμένο σκύλο
και που σκέπτεται το φεγγάρι
και που σκέπτεται τον Καλό Θεό.
Υπάρχουν επίσης αυτές οι πεταλούδες,
μικρές διαφημίσεις του παραδείσου,
σπίτι των αγγέλων καλοστολισμένο.
Ιδιοκτήτες κομψών μπαστουνιών
και μεγάλων αμαξιών απλών ευλύγιστων αθόρυβων.
Οι άγγελοι είναι φίλοι,
που τους ζητούν συμβουλή για να διαλέξουν μια γραβάτα
και που απαντούν θλιβερά:
Διάλεξε αυτή που έχει το χρώμα των ματιών σου.
Οι άγγελοι εξαφανίζονται στις φλόγες των κεριών
και δεν υπάρχουν πια παρά τα δέντρα
και φυσικά τα ζώα που τα ξεχνούν
και που κρύβονται.
Οι γεννεαίοι αυτοί γνωρίζουν πως επιβάλλεται η σιωπή
αυτή την ώρα της θαρραλέας νύχτας
αυτή την ώρα που κατέρχονται οι προσευχές
και τα τραγούδια τις σκάλες από βαμβάκι.
Είναι επίσης η ώρα, όπου βλέπουν μάτια
που δε στέργουν να σβήσουν
ακίνητα σαν σεραφείμ.
Άγγελοι του Παρισιού, δανείστε μου τα φτερά σας,
δανείστε μου τα δάχτυλά σας,
δανείστε μου τα χέρια σας.
Πρέπει να κοιμάμαι τόσο πολύ
και η κεφαλή μου να είναι πιο βαριά κι από μια αμαρτία.
Να πρέπει να πεθάνω δίχως μια κραυγή
μέσα στη σιωπή που απαιτούν τα δέντρα
κοντά σ’ ένα κερί
κοντά σε ένα αποκοιμισμένο σκύλο.
* * *
Εικόνα εξωφύλου: πορτρέτο του Φιλίπ Σουπώ από τον Ρομπέρ Ντελονέ (1922)
* * *
Άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων
dimart 