Κατηγορία: Διάλειμμα για διαφημίσεις

Η διαφήμιση ως ταινία, ως αφήγηση, ως τέχνη, ως εύρημα, ως παγίδα, ως προπαγάνδα —ενίοτε και ως μπούρδα. Διαφημίσεις γυρισμένες από διάσημους σκηνοθέτες και μικρά αριστουργήματα αγνώστων δημιουργών. Τεκμήρια εποχής, κοινωνίας, οικονομίας, καθημερινότητας.

Toyota Vios ανθόσπαρτος

Διάλειμμα για διαφημίσεις #38

Στο προηγούμενο διάλειμμα για διαφημίσεις είχαμε αναρτήσει μια εντελώς αλλόκοτη και ανεξήγητη διαφήμιση με ένα Zastava-φάντασμα σε μια παραλία που τελευταία στιγμή σταματάει και δεν πατάει έναν τσελίστα, ο οποίος παίζει αμέριμνος τσέλο εκεί που σκάει το κύμα. Σε σχετική έκκληση προς τους αναγνώστες μας να μας εξηγήσουν τι είχε στο μυαλό του ο διαφημιστής λάβαμε, εκτός από τη μονολεκτική —και μάλλον κυνική και πιθανότατα σωστή— απάντηση «τίποτα», δύο ενδιαφέρουσες εικασίες: ότι «η (κλασική) μουσική ημερεύει τα θηρία» (Κωνσταντίνος Σαριδάκης) και ότι πιθανώς πρόκειται για «αυτοκίνητο με κουλτούρα» (Ροζίτα Παυλίδου). Ευχαριστούμε όλους τους αναγνώστες της στήλης που προσπάθησαν να μπουν στο μυαλό του διαφημιστή.

Επανερχόμαστε στο μοτίβο «αυτοκίνητο στην παραλία και παντελώς ακατανόητα συμβάντα» με μια γιαπωνέζικη διαφήμιση του Toyota Vios. Κάποιος κάνει τζόγκινγκ και πέφτει το μάτι του* σε ένα αυτοκίνητο στην παραλία, πάει κοντά να δει τι είναι (γιατί δεν του αρκεί η διαπίστωση ότι είναι αυτοκίνητο) κι αυτό πέφτει κάτω και συνειδητοποιούμε (εμείς, ο θεατές δηλαδή, αλλά μαζί μας και ο δρομέας) ότι δεν ήταν αυτοκίνητο παρά μακέτα αυτοκινήτου και τότε ξαφνικά από το νερό πετάγεται ένα τέρας με πολλά πλοκάμια που βουτάει τον δρομέα και μετά ξαναστήνει όρθια τη μακέτα του Vios (προφανώς για δόλωμα, για το επόμενο θύμα του).

Κι ενώ τον δρομέα στον πάτο της θάλασσας (ή λίμνης, ή ποταμού, δεν φαίνεται περί τίνος πρόκειται) μάλλον δεν τον περιμένει Vios ανθόσπαρτος, ο θεατής δεν έχει καταλάβει αν πρέπει να αγοράσει το εν λόγω αυτοκίνητο για να μην τον φάει το τέρας ή για να τον φάει ή για να φάει ο ίδιος δρομείς ή τέρατα ή για να μη χρειάζεται να κάνει τζόγκινγκ σε επικίνδυνες παραλίες. Αν καταλάβετε, πείτε μας κι εμάς στο γνωστό: dimartblog@gmail.com

* Δεν «πέφτει το μάτι του» κυριολεκτικά, αλλά το βλέμμα του. Δηλαδή, βλέπει ένα αυτοκίνητο. Όχι, να τα λέμε κι αυτά, γιατί σε αυτή τη διαφήμιση θα μπορούσε και να πέφτει το μάτι του.

* * *

Η διαφήμιση ως ταινία, ως αφήγηση, ως τέχνη, ως εύρημα, ως παγίδα, ως προπαγάνδα — ενίοτε και ως μπούρδα. Διαφημίσεις γυρισμένες από διάσημους σκηνοθέτες και μικρά αριστουργήματα αγνώστων δημιουργών. Τεκμήρια εποχής, κοινωνίας, οικονομίας, καθημερινότητας.

* * *

Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία: Διάλειμμα για διαφημίσεις

Το dim/art στο facebook

Advertisements

Το Zastava-φάντασμα και ο βλαμμένος τσελίστας

Διάλειμμα για διαφημίσεις #37

Ένας τσελίστας παίζει τσέλο (μέχρι εδώ καλά), καθισμένος σε μια καρέκλα στην ακροθαλασσιά. Ακριβώς εκεί που σκάει το κύμα. Και με πλάτη στη θάλασσα. (Χμ…) Από το βάθος εμφανίζεται ένα κίτρινο Zastava, που έρχεται προς το μέρος του τσελίστα κάνοντας ζιγκ ζαγκ στη γραμμή όπου σκάει το κύμα, το οποίο Zastava δεν οδηγά κανείς (Χμμμμ…) και το οποίο νομίζεις ότι θα πατήσει τον τσελίστα αλλά δεν τον πατάει, σταματάει λίγο πριν τον πατήσει (Χμμμμμμμμ!!!…) και τότε ακούγεται ένα σλόγκαν στα σέρβικα (εδώ δεν έχει «χμ», σέρβικη είναι η διαφήμιση· αν ήταν άλλη γλώσσα, τότε θα ήταν περίεργο).

Όποιος καταλάβει τι είχε στο μυαλό του ο διαφημιστής που έγραψε το σενάριο αυτής της διαφήμισης, ας μας το πει και μας στο dimartblog@gmail.com

* * *

Η διαφήμιση ως ταινία, ως αφήγηση, ως τέχνη, ως εύρημα, ως παγίδα, ως προπαγάνδα — ενίοτε και ως μπούρδα. Διαφημίσεις γυρισμένες από διάσημους σκηνοθέτες και μικρά αριστουργήματα αγνώστων δημιουργών. Τεκμήρια εποχής, κοινωνίας, οικονομίας, καθημερινότητας.

* * *

Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία: Διάλειμμα για διαφημίσεις

Το dim/art στο facebook

Η Pepsi Cola και ο Μαρξ

Διάλειμμα για διαφημίσεις #35

Γνωστοί βέβαια κυρίως για την επιτυχία τους στο Μπρόντγουεϊ και τις αριστουργηματικές ταινίες τους, οι αδελφοί Μαρξ έκαναν και αρκετές δουλειές για την τηλεόραση. Μεταξύ αυτών, η έγχρωμη διαφήμιση της Pepsi από τον Χάρπο, το 1957. Στην ουσία, πρόκειται για ένα μικρό κλιπ, γυρισμένο με χαρακτηριστικό μαρξικό μινιμαλιστικό χιούμορ, με σπόνσορα το προαναφερθέν αναψυκτικό.

* * *

Η διαφήμιση ως ταινία, ως αφήγηση, ως τέχνη, ως εύρημα, ως παγίδα, ως προπαγάνδα — ενίοτε και ως μπούρδα. Διαφημίσεις γυρισμένες από διάσημους σκηνοθέτες και μικρά αριστουργήματα αγνώστων δημιουργών. Τεκμήρια εποχής, κοινωνίας, οικονομίας, καθημερινότητας.

* * *

Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία: Διάλειμμα για διαφημίσεις

Το dim/art στο facebook

Άντι Γουόρχολ: κασέτες TDK

Διάλειμμα για διαφημίσεις #34

Η στήλη επιμένει στο θέμα «γιαπωνέζικες διαφημίσεις με δυτικούς πρωταγωνιστές» για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι πρόκειται για ένα πεδίο που προσφέρεται για παρατήρηση του φαινομένου του «εκδυτικισμού» της Ιαπωνίας στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, μετά την ήττα του ιαπωνικού ιμπεριαλισμού και εθνικισμού στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο — την απόλυτη και δραματική συντριβή του στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Πρόκειται για εξαρετικά ενδιαφέρον πολιτισμικό και κοινωνικό φαινόμενο, ιδίως αν λάβουμε υπ’ όψιν ότι ο ακραίος αυτός «εκδυτικισμός» συνέβη στην τελευταία χώρα της Άπω Ανατολής (πιό Άπω δεν έχει, είναι θάλασσα). Ο δεύτερος λόγος που έχουμε κολλήσει με τις γιαπωνέζικες διαφημίσεις είναι ότι έχουν πλάκα. Μετά, λοιπόν, από τον Φράνσις Φορντ Κόπολα, τον Γούντι Άλλεν και τον Κουέντιν Ταραντίνο, ήρθε η σειρά του Άντι Γουόρχολ να τον δούμε να διαφημίζει τις κασέτες TDK εις άπταιστον ιαπωνικήν, σε μια διαφήμιση του 1983. Ο Γουόρχολ ήταν εξαιρετικά δημοφιλής στην Ιαπωνία και είναι κι αυτό ένα ενδιαφέρον θέμα — το ερώτημα, δηλαδή, αν η pop art υπήρξε αποκλειστικά εισαγόμενο είδος στην Ιαπωνία, στο πλαίσιο της ενσωμάτωσης της δυτικής κουλτούρας, ή αν, πέρα από αυτό, «συνομίλησε εσωτερικά» με στοιχεία της ιαπωνικής κουλτούρας και παράδοσης, τα οποία εντοπίζονται σε αρκετές —δυτικότροπες στην πρώτη ματιά— μορφές της σύγχρονης ιαπωνικής τέχνης.

* * *

Η διαφήμιση ως ταινία, ως αφήγηση, ως τέχνη, ως εύρημα, ως παγίδα, ως προπαγάνδα — ενίοτε και ως μπούρδα. Διαφημίσεις γυρισμένες από διάσημους σκηνοθέτες και μικρά αριστουργήματα αγνώστων δημιουργών. Τεκμήρια εποχής, κοινωνίας, οικονομίας, καθημερινότητας.

* * *

Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία: Διάλειμμα για διαφημίσεις

Το dim/art στο facebook

Κουέντιν Ταραντίνο — παρά λίγο, σαμουράι

Διάλειμμα για διαφημίσεις #33

Έχουμε ξαναμιλήσει για το γιαπωνέζικο trend να γυρίζουν διαφημίσεις με τη συμμετοχή αμερικάνων καλλιτεχνών (δείτε εδώ τον Γούντι Άλλεν να διαφημίζει πολυκατάστημα του Τόκιο κι εδώ τον Φράνσις Φόρντ Κόπολα και τον Ακίρα Κουροσάβα να διαφημίζουν γιαπωνέζικο ουίσκι). Οι γιαπωνέζικες διαφημίσεις είναι ούτως ή άλλως εξωτικές και ακατανόητες για τον δυτικό θεατή, και όχι μόνο λόγω γλώσσας. Όταν όμως συμμετέχει ο Κουέντιν Ταραντίνο, η κατάσταση ξεφεύγει εντελώς. Δείτε τη διαφήμιση της Softbank (2009) χωρίς άλλα σχόλια — να πούμε μόνο ότι παρακολουθούμε μια οικογενειακή συζήτηση που ξεκινά με τη μητέρα να ρωτά τον πατέρα αν σκοπεύει να πάει στην πόλη Τόσα. Ο πατέρας είναι ένας άσπρος σκύλος. Μη ρωτάτε γιατί.

* * *

Η διαφήμιση ως ταινία, ως αφήγηση, ως τέχνη, ως εύρημα, ως παγίδα, ως προπαγάνδα — ενίοτε και ως μπούρδα. Διαφημίσεις γυρισμένες από διάσημους σκηνοθέτες και μικρά αριστουργήματα αγνώστων δημιουργών. Τεκμήρια εποχής, κοινωνίας, οικονομίας, καθημερινότητας.

* * *

Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία: Διάλειμμα για διαφημίσεις

Το dim/art στο facebook

Τζόντι Φόστερ, το κορίτσι του Κόπερτον

Διάλειμμα για διαφημίσεις #32

Έχει ενδιαφέρον η εξέλιξη του Coppertone girl από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 μέχρι τις μέρες μας: το κλασικό κοριτσάκι που φορά μόνο το κάτω μέρος του μαγιό, το οποίο το τραβά ένα σκυλάκι έτσι ώστε ο θεατής να δει τη διαφορά του μαυρισμένου σώματος, όσο περνούσαν τα χρόνια ντυνόταν όλο και περισσότερο. Επίσης το πρώτο σλόγκαν της καμπάνιας —Don’t be a pale face— καταργήθηκε, μιας και δεν ήταν πλέον πολιτικά ορθή η αναφορά σε «Χλωμά πρόσωπα», όπως αποκαλούσαν οι γηγενείς αμερικανοί τους νεόφερτους λευκούς.

coppertone-girl

Δεκαετία 1950

Coppertone-Sunblock

Δεκαετία 2010

JodieFosterCoppertoneΑπό το 1959, όταν άρχισαν οι τηλεοπτικές διαφημίσεις του προϊόντος, υπήρξαν πολλά Coppertone Girls, με πρώτη την Τσέρυ Μπραντ. Το 1968, κορίτσι του Κόπερτον έγινε η Τζόντι Φόστερ, σε ηλικία έξι ετών· ήταν η πρώτη της διαφήμιση και ακολούθησαν πάρα πολλές στις αρχές της δεκαετία του 1970, μέχρι το 1976, όταν πήρε τον ρόλο της έφηβης πόρνης στον Ταξιτζή του Μάρτιν Σκορσέζε, ξεκινώντας έτσι μια λαμπρή κινηματογραφική καριέρα.

* * *

Η διαφήμιση ως ταινία, ως αφήγηση, ως τέχνη, ως εύρημα, ως παγίδα, ως προπαγάνδα — ενίοτε και ως μπούρδα. Διαφημίσεις γυρισμένες από διάσημους σκηνοθέτες και μικρά αριστουργήματα αγνώστων δημιουργών. Τεκμήρια εποχής, κοινωνίας, οικονομίας, καθημερινότητας.

* * *

Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία: Διάλειμμα για διαφημίσεις

Το dim/art στο facebook

Ο κύριος Α.

Διάλειμμα για διαφημίσεις #31

Γυρισμένο το 2007, αυτό το δίλεπτο σποτάκι είναι μία από τις πιο επιτυχημένες, πολυβραβευμένες και αγαπημένες από το κοινό διαφημίσεις παγκοσμίως. Διαφημίζει μια Ανανεώσιμη Πηγή Ενέργειας αποφεύγοντας πλήρως το κήρυγμα και τον διδακτισμό και βασιζόμενο, αντιθέτως, σε μια πολύ ανθρώπινη και συναισθηματική προσέγγιση. Οι άνθρωποι της εταιρίας The Vikings, που δημιούργησαν το ταινιάκι, λένε: «Το πιο κρίσιμο, βέβαια, ήταν η επιλογή του ηθοποιού. Είδαμε πάρα πολλούς και επιλέξαμε κυριολεκτικά τον τελευταίο ηθοποιό που εμφανίστηκε στην τελευταία μας οντισιόν. Με το που μπήκε μέσα, ξέραμε όλοι ότι αυτός ήταν».

Για ποιον λόγο ένας τύπος που μοιάζει με το τέρας του Φρανκενστάιν και μιλά αγγλικά με εμφανώς γαλλική προφορά σε μια γερμανική διαφήμιση αποτελεί τόσο επιτυχημένη επιλογή; Εντάξει, μπορεί κανείς να βρει απαντήσεις αφού δει το ταινιάκι — αλλά ας αποφύγουμε το spoiler, για όποιον τυχόν δεν τo έχει ήδη δει. Το βέβαιο είναι ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικό σενάριο, άριστα εκτελεσμένο.

Πέρα από τους Vikings, να αναφέρουμε την εταιρία παραγωγής (Paranoid Projects) και το διαφημιστικό γραφείο Nordpol+Hamburg. Διευθυντής δημιουργικού: Lars Ruehmann, σενάριο: Matthew Branning, Art Director: Bjoern Ruehmann/Joakim Revman. Η ταινία γυρίστηκε για την εταιρία Epuron και το γερμανικό υπουργείο Περιβάλλοντος.

* * *

Η διαφήμιση ως ταινία, ως αφήγηση, ως τέχνη, ως εύρημα, ως παγίδα, ως προπαγάνδα — ενίοτε και ως μπούρδα. Διαφημίσεις γυρισμένες από διάσημους σκηνοθέτες και μικρά αριστουργήματα αγνώστων δημιουργών. Τεκμήρια εποχής, κοινωνίας, οικονομίας, καθημερινότητας.

* * *

Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία: Διάλειμμα για διαφημίσεις

Το dim/art στο facebook