Κατηγορία: Σινεμά
-
Apollo 18
Μια άγνωστη κινηματογραφική ταινία, προπομπός ενός ολόκληρου (και ολοκαίνουργιου) είδους; —του Γιώργου Γλυκοφρύδη— Το Apollo 18, ταινία του 2011, δεν το είχα δει. Σκηνοθετικά, πατάει στα βήματα του υπέροχου Blair Witch Project. Και του Cloverfield, βεβαίως, αλλά αλλιώς. Δραματουργικά, είναι βαριά. Δεν πλατειάζει, αλλά βαραίνει αναίτια, ίσως, κάποιες φορές. Εκπληκτική η κλειστοφοβία της. Εκπληκτική η…
-
Paterson — το «μυστικό τετράδιο» του Τζιμ Τζάρμους
—της Μαρίας Κατσουνάκη— Στην ερώτηση «Πάτερσον πώς τα πας με τη ζωή σου;», απαντά «δεν έχω παράπονο». Δεν είναι συμβατική ούτε τυποποιημένη η αντίδρασή του. Ο οδηγός λεωφορείου στη μικρή πόλη Πάτερσον του Νιου Τζέρσεϊ το εννοεί. Οι διαδρομές του είναι περιορισμένες. Εκτελεί με συνέπεια τα καθημερινά δρομολόγια, επιστρέφει στο σπίτι, όπου τον περιμένει η…
-
Βραβείο αμερικανικού χιούμορ «Μαρκ Τουέιν» στον Μπιλ Μάρεϊ
—της Εύης Τσακνιά— «Η μυστική πηγή του χιούμορ δεν είναι η χαρά, αλλά η θλίψη· δεν υπάρχει χιούμορ στον παράδεισο», είχε πει ο πατέρας της αμερικανικής λογοτεχνίας, όπως ορθώς έχει χαρακτηριστεί ο Μαρκ Τουέιν — αλλά και του αμερικανικού χιούμορ, μπορούμε να προσθέσουμε. Μια μυστική πηγή που γίνεται ορατή, όταν βλέπεις τα μελαγχολικά μάτια του…
-
Τζην Γουάιλντερ 1933-2016
—της Stucano Closer— Σαν σήμερα στις, 29 Αυγούστου 2016, πέθανε από επιπλοκές του Αλτσχάιμερ, σε ηλικία 83 ετών, ο αγαπημένος Τζην Γουάιλντερ: μια γνήσια κωμική ιδιοφυΐα. Ο Τζέρομ Ζίλμπερμαν, ένα εβραιόπουλο από το Μιλγουόκι, με παλαβό μαλλί και ελαφρώς γουρλωτά μάτια από τα οποία ξεχείλιζε ο σουρεαλισμός, γεννήθηκε στις 11 Ιουνίου του 1933, και έμελλε…
-
Κανένας αποχαιρετισμός για τον Αμπάς Κιαροστάμι
Στα 76 του χρόνια πέθανε ο μεγαλύτερος Ιρανός σκηνοθέτης, έχοντας σημαδέψει ανεξίτηλα με το έργο του το σύγχρονο σινεμά αλλά και πρωτοστατώντας στην άνοδο της εθνικής κινηματογραφίας της χώρας του. —του Μανώλη Κρανάκη— «Έχω παρατηρήσει πως συχνά δεν βλέπουμε αυτό που βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας, αν αυτό δεν βρίσκεται εγκλωβισμένο μέσα σε ένα…
-
Το «Αμερικανικό ειδύλλιο» του Φίλιπ Ροθ γίνεται ταινία
—του Ηλία Μαγκλίνη— Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που, σε αυτήν εδώ τη στήλη, γράφαμε για την πρόσφατη κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος «Αγανάκτηση» (εκδ. Πόλις) του Φίλιπ Ροθ. Τώρα, βρισκόμαστε εν αναμονή μιας ακόμη κινηματογραφικής μεταφοράς βιβλίου του μεγάλου Αμερικανού συγγραφέα, για την ακρίβεια, ενός από τα κορυφαία του: του «Αμερικανικού ειδυλλίου» (επίσης από…
-
«Κατά τον ρουν των γεγονότων»
Η υψηλή τέχνη του υπαινιγμού στην κωμωδία —του Γιώργου Θεοχάρη— Ο υπαινιγμός είναι ένα από τα υλικά της κωμωδίας. Διαχρονική η σχέση τους: ήδη από την κλασική αρχαιότητα οι κωμωδιογράφοι χρησιμοποιούσαν τα υπονοούμενα αφειδώς, όπως επίσης και ο Σαίξπηρ στις κωμωδίες του, στο πλαίσιο της εποχής τους στην καθεμιά από τις δύο περιπτώσεις, εξυπηρετώντας…
-
Για χαστούκια
—του Γιώργου Θεοχάρη— Πολύς λόγος έγινε τελευταία για μια πασχαλινή διαφήμιση που υποτίθεται ότι προωθούσε τη βία κατά των γυναικών, εξαιτίας της αμφίσημης καταληκτικής ατάκας «χτύπα σαν άντρας». Κατά τη γνώμη μου, δεν προωθούσε τίποτα άλλο πέρα από το κακό γούστο και τις πωλήσεις του διαφημιζόμενου. (Και είναι κρίμα, γιατί ακούω ότι πρόκειται για ανάλγητο…
-
88th Academy Awards
Με κεντρικό σύνθημα φέτος το #OscarSoWhite, ο Κρις Ροκ παρουσίασε την τελετή με αρκετό κέφι (αν και κατά τη γνώμη μου, ενώ ξεκίνησε καλά, στην πορεία το παράκανε). «Τόσες φορές δεν υπάρχουν αφροαμερικανοί υποψήφιοι στα Όσκαρ, γιατί διαμαρτυρόμαστε τώρα; Γιατί εκείνες τις άλλες φορές είχαμε αληθινά προβλήματα ν’ αντιμετωπίσουμε. Γιατί μας έδερναν και μας βίαζαν,…
-
Αντρέι Ζουλάφσκι, 1940-2016
Το μόνο πράγμα που δεν αντέχω στο σινεμά είναι η ανία, αυτή η τρομαχτική ανία που επικρατεί στις ευρωπαϊκές αίθουσες και σε αυτά τα φριχτά φεστιβάλ… Πηγαίνετε στις Κάννες μια φορά να δείτε: θα πεθάνετε. —Αντρέι Ζουλάφσκι, 2015— Στις 17 Φεβρουαρίου του 2016 πέθανε ο σκηνοθέτης, ηθοποιός και συγγραφέας Αντρέι Ζουλάφσκι. Αντρέι Ζουλάφσκι: ο Μέγας Ερωτικός —της Σοφίας Σταυριανίδου—…
-
Ο σκοτεινός κόσμος του ψυγείου
—της Stucano Closer και της Μαργαρίτας Ζαχαριάδου— Ο σκηνοθέτης David Fincher έχει φτιάξει ωραίες ταινίες – σκοτεινές, ενίοτε βίαιες, πάντοτε λίγο άρρωστες, αλλά ωραίες: το Seven, το Fight Club, πιο πρόσφατα το Gone Girl. Πέρα όμως από αυτά τα πολύ γενικά χαρακτηριστικά, υπάρχει σε όλες του σχεδόν τις ταινίες και μια εμμονή, που επανέρχεται ξανά…
-
Η βιομηχανία του απόλυτου κακού
—της Μαρίας Κατσουνάκη— Αν μένει κάτι απρόσβλητο στην ταινία του Ούγγρου σκηνοθέτη Λάζλο Νέμες «Γιος του Σαούλ», είναι η όραση. Δεν είναι η εικόνα που μεταφέρει τον ζόφο. Στο τέλος της προβολής έχεις μια γεύση από μέταλλο ή αίμα στο στόμα, ακούς βήματα βιαστικά, επίμονα, στρατολογημένα λες σε κάποια διαδικασία, σε ακολουθεί μια μυρωδιά…
dimart 