Κατηγορία: Διάφορες παρεκβάσεις
-
Ελισαβετιανό μονοτονικό
—της Μαρίας Τοπάλη— Διαβάζοντας εδώ κι εκεί στο facebook ξεσπάσματα οργής εναντίον της Ελισάβετ της Αγγλίας πριν καν συμπληρωθεί 24ωρο από τον θάνατό της, θυμήθηκα ένα παλιό οικογενειακό στιγμιότυπο. Πάνε περισσότερα από δέκα χρόνια όταν επισκέφθηκα το αρχοντικό του Τσώρτσιλ, το περίφημο Μπλέναμ Πάλας, και αγόρασα από το πωλητήριο του μουσείου που λειτουργεί εκεί έναν…
-
Αφροέλληνας
Το Σάββατο 3 Απριλίου ανέβηκε στο διαδίκτυο το κομμάτι «Είμαι σουρτούκης» από τον Νέγρο του Μοριά. Η ημερομηνία δεν ήταν τυχαία, αφού ο καλλιτέχνης μάς ενημερώνει από την αρχή του βίντεο ότι τιμάει την επέτειο γέννησης του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Με αυτόν τον τρόπο δίνει την απάντησή του σε αυτούς που επιτέθηκαν οργανωμένα στις σελίδες του…
-
Χρόνος απόδημος
—του Γιάννη Κωνσταντίνου— Ο χρόνος της πανδημίας είναι φθηνός και κακής ποιότητας, έχει λιμνάσει και ξεχειλίζει σαν βούρκος. Τον μαζεύεις και δεν έχεις τι να τον κάνεις. Δεν αποθηκεύεται, δεν στοκάρεται, μπαγιατεύει μόλις γίνεται. Κανείς δεν φαντάζεται ότι την επαύριον, όταν φύγει ο τωρινός φόβος του θανάτου, ο μετά-χρόνος θα καταναλώνεται αχόρταγα και βιαστικά, με…
-
Οι ήττες πονάνε
—του Μάνου Ματσαγγάνη*— Είναι το πρωί της επόμενης μέρας. Έχω κλειδώσει το ποδήλατο, έχω αγοράσει την Corriere με τη Lettura, το κυριακάτικο ένθετο για τις τέχνες και τα γράμματα, και διαβάζω τα αθλητικά όρθιος στη μπάρα του αστικού καφέ, τρώγοντας κρουασάν και πίνοντας καπουτσίνο. Πίσω μου περιμένουν να σερβιριστούν δύο κυρίες μεγάλης ηλικίας, καλοντυμένες και…
-
Τα φαντάσματα της τρομοκρατίας
—του Σάκη Κουρουζίδη— Μια θλίψη μ’ έπιασε μόλις σκέφτηκα ότι οι εδώ εκτελεστές της 17 Νοέμβρη θεωρούνται πρότυπα αξιοπρέπειας επειδή δεν αλλάζουν «ιδέες». Η εμμονή στις «ιδέες» της δολοφονίας, της ληστείας και του φτηνού και χυδαίου βερμπαλισμού, ως απόδειξη συνέπειας — «ο ορισμός της αξιοπρέπειας» είπαν κάποιοι! Διαβάστε —και κάντε τις συγκρίσεις— το κείμενο του γιου…
-
Έτσι κι αλλιώς, τα ξέρουν όλα
—του Γιώργου Τσακνιά— Tα παιδιά καταλαβαίνουν πολύ περισσότερα από ό,τι νομίζουμε. Έμπειροι γονείς μάς το λένε, το διαβάζουμε σε βιβλία και άρθρα, το λέει κι ο Σαββόπουλος: «Έτσι κι αλλιώς, τα ξέρουν όλα» — κι ωστόσο, δεν παύουν να μας εκπλήσσουν. Ή, για να χρησιμοποιήσω μια άλλη έκφραση, ιδιαίτερα ταιριαστή εν προκειμένω, κατορθώνουν πάντα να…
-
Οι επιπτώσεις της εξέλιξης της τυπογραφίας στο ψήσιμο της ρέγκας
—του Τέλη Σαμαντά— Υποθέτω πως οι παλαιότεροι θα θυμούνται —και οι νεότεροι θα έχουν ακούσει— πως μια ρέγκα για να ολοκληρώσει την προσωπικότητα της ως μεζές είναι αναγκαίο να ψηθεί. Εξίσου, υποθέτω, γνωστό είναι πως τη ρέγκα την ψήνουμε με εφημερίδα. Να όμως που, με το πέρασμα των χρόνων, σχεδόν εξέλιπε η «ιερή» —για πολλούς— διαδικασία…
-
Ομπάμα
—της Ειρήνης Σωτηροπούλου— Γεννημένη το 2000, κι έχοντας μόλις πρόσφατα αρχίσει να παρακολουθώ την πολιτική επικαιρότητα και να ασχολούμαι με την πρόσφατη ιστορία, το πρόσωπο των Ηνωμένων Πολιτειών στο μυαλό μου δεν ήταν ποτέ αυτό του Ρέγκαν, του Κλίντον ή του Μπους: ήταν αποκλειστικά και μόνο το πρόσωπο του Μπαράκ Ομπάμα. Αυτό που αγουροξυπνημένη και ενοχλημένη…
-
«Μην πλυθείς, έρχομαι!»
Η άλλη πλευρά του νερού —του Σάκη Κουρουζίδη— Η σχέση των ανθρώπων με το νερό έχει και πολιτισμικά χαρακτηριστικά, όχι μόνο χρηστικά και λειτουργικά. Τη σχέση αυτή διαχρονικά κατέγραψε ο σημαντικότερος διανοητής της οικολογίας Ιβάν Ίλιτς στο απολαυστικό βιβλίο του: Η2Ο, και τα νερά της λησμοσύνης (εκδ. Χατζηνικολή, 1992). Έτσι μαθαίνουμε και για τη σχέση των…
-
Μικρά ενδυματολογικά
—του Σάκη Κουρουζίδη— Α’ εικόνα: Συνέλευση Σωματείου Εργατών Κατεργασίας Εντέρων, Μεσοπόλεμος. Οι περισσότεροι με γραβάτες -φαντάζομαι πως όσοι δεν φοράνε δεν το κάνουν από «στυλ», αλλά μάλλον από αδυναμία να αγοράσουν γραβάτα. Προφανώς, όταν δουλεύουν δεν φοράνε τα καλά τους, αλλά στη συνέλευση του Σωματείου τους, μια ιδιαίτερη στιγμή στη δημόσια ζωή τους, αισθάνονται την…
-
Ρεπορτάζ αγοράς
—της Μαρίας Τοπάλη— Δεν άλλαζα παρά λίγες λέξεις μαζί τους. Δεν ήξεραν ούτε ποια είμαι ούτε πού δουλεύω. Φαίνεται όμως ότι μερικοί διαισθάνθηκαν, εκείνες τις πολύ μαύρες μέρες του Ιουλίου 2015, τί σκεφτόμουν. Ή έτσι μου αρέσει να το φαντάζομαι, εκ των υστέρων. Μπορεί απλώς να είχαν δει την Καθημερινή διπλωμένη σε καμιά τσέπη μπουφάν,…
-
Η αιώνια λιακάδα μιας σκοτεινής λογοκρισίας
—της Ελένης Κοσμά και του Στέργιου Μήτα— «Έκανα απελπισμένες προσπάθειες για να βρω μια λέξη, που θα ήταν αρκετά μαύρη για να περιγράψει εκείνο το σκοτάδι, μια λέξη τόσο φριχτά μαύρη που θα μπορούσε να μου μαυρίσει το στόμα, μόλις θα την πρόφερα. Μεγαλοδύναμε Θεέ! Τι σκοτάδι ήταν αυτό! Και ξανάρχισα να σκέφτομαι το λιμάνι,…
dimart 