Κατηγορία: Το βιβλίο της άμμου
-
Εκκεντρικός κατασκευαστής κάστρων
Το βιβλίο της άμμου #59 Ίσως η διαίσθηση αυτή της αναζήτησης ήταν που με οδήγησε στη βιβλιοθήκη του σπιτιού του Μπρανλύ. Είχα παρακαλέσει την οικονόμο του, όπως και να ‘χε το πράγμα, να καλέσει τον γιατρό που κούραρε τον φίλο μου, κι είχα αποφασίσει να μείνω να τον περιμένω και να βεβαιωθώ για την κατάσταση…
-
Ο μάγος Ερμόδιος
Το βιβλίο της άμμου #58 Μόλις ο Τζίλιο έφτασε στην πόρτα, εκείνη άνοιξε αθόρυβα — αθόρυβα και από μόνη της. Ο Τζίλιο μπήκε μέσα και μαρμάρωσε από έκπληξη. Βρισκόταν σε μια τεράστια αίθουσα όπου οι τοίχοι ήταν επενδυμένοι με πορφυροποίκιλτο μάρμαρο και από τον πανύψηλο θόλο κρεμόταν μια λάμπα που η λαμπερή φλόγα της περιέλουζε…
-
Ο Αντώνιος της Γιούστον Ρόουντ
Το βιβλίο της άμμου #57 Το Λονδίνο είχε καταπιεί πολλά εκατομμύρια νέους άντρες με το όνομα Σμιθ, χωρίς να δώσει κανείς σημασία σ’ αυτά τα καταπληκτικά χριστιανικά ονόματα όπως το «Σέπτιμους», που μ’ αυτά οι γονείς τους είχαν σκεφτεί να τους ξεχωρίζουν. Αν έμενε κανείς στη Γιούστον Ρόουντ, υπήρχαν ένα σωρό εμπειρίες, και ξανά εμπειρίες,…
-
Πηγαίνω όπου με πάει ο άνεμος
Το βιβλίο της άμμου #56 Για τους θαλασσοπόρους που κάνουν μια στάση στην Όρτα είναι κανόνας να αφήνουν στο πεζούλι του μόλου ένα σχέδιο, ένα όνομα, μια ημερομηνία. Είναι ένας τοίχος μακρύς καμιά εκατοστή μέτρα, γεμάτος με σχέδια καραβιών, χρώματα σημαιών, αριθμούς, φράσεις. Ανάμεσα στις πολλές φράσεις ξεχωρίζω μία: Νατ, από το Μπρισμπέιν. Πηγαίνω όπου…
-
Τα αγγελάκια του Ντονατέλλο
Το βιβλίο της άμμου #55 «Τι έχετε στην τσάντα σας;» «Ορίστε! Μοναδικό κομμάτι, είναι περισσότερο για πλειστηριασμό παρά για σας. Γκαίτε με δέσιμο από μαροκίνο». «Αχ, Θεέ μου!» έκανε κι έσμιξε τα χέρια του μ’ απελπισία ο προϊστάμενος. «Αφού το ξέρετε καλά, πως από γερμανούς κλασικούς έχουμε τόνους. Αφού σας είπα: Τρσεμπίνσκυ, Ράιζε, Γιράσεκ, Βίντερ…»…
-
Το Μεγάλο Βιβλίο
Το βιβλίο της άμμου #54 «Απ’ όλες τις πιθανές ιστορίες στο Μεγάλο Βιβλίο, η παρατήρησή μου επιλέγει μόνο μία. Αυτό ονομάζεται κβαντικό άλμα. O Μπορ το εξήγησε λέγοντας πως, μόλις ρίξεις έστω και την παραμικρή κλεφτή ματιά, το Μεγάλο Βιβλίο εξαφανίζεται —η κυματοσυνάρτηση εξειδικεύεται, εκφυλίζεται— και μένεις με μία συγκεκριμένη ιστορία. Ένα ηλεκτρόνιο έχει τόσο…
-
Ουράνια θαύματα
Το βιβλίο της άμμου #53 Δυσκολευόμουν να κοιμηθώ. Μπήκα στον πειρασμό να ζητήσω απ’ το φαρμακοποιό ένα από εκείνα τα μπλε σκούρα μπουκαλάκια με αιθέρα που μου ήταν τόσο γνώριμα. Όμως, συγκρατήθηκα εγκαίρως. Δεν ήταν η στιγμή να λυγίσω. Έπρεπε να διαφυλάξω τη νηφαλιότητά μου. Αυτό που με λυπούσε περισσότερο, εκείνες τις λευκές νύχτες, ήταν…
-
Αισθηματικές νουβέλες στο πιάνο
Το βιβλίο της άμμου #52 Υπήρχαν απογεύματα που εγώ έφτιαχνα κάτι σιωπηλό πίσω απ’ τις τάβλες. Άκουγα τα βήματά της στο φλοιό πεύκου που κάλυπτε το δάπεδο της αυλής, σήκωνα λίγο το κεφάλι και την έβλεπα να κρύβει βιβλία κάτω απ’ τα ρούχα που της άλλαζαν το σχήμα του σώματος, που έκαναν την κοιλιά ή…
-
Ο Φλωμπέρ και ο πασάς της Ρόδου
Το βιβλίο της άμμου #51 Όσο ο Μαξ κρατούσε σημειώσεις μέσα στην εκκλησία, εγώ ήμουν μπροστά στην πλατειούλα. Δυο Τουρκάλες με φερετζέ ανέβαιναν το δρόμο, μια από κάθε πλευρά, πάνω σε στενό πεζοδρόμιο, γύρω απ’ τα σπίτια, που το είχαν σκάψει τα βήματα των περαστικών· ώρα βουβή, ο ουρανός σκεπασμένος. Η πρώτη στα πράσινα, η…
-
Η καλύτερη εποχή στην Ολλανδία
Το βιβλίο της άμμου #50 Η συζήτηση μέσα στο σαλόνι, που ανάδινε ένα άρωμα από λουλούδια, φαινόταν να παίρνει σιγά-σιγά μια ποιητική θλίψη, φιλική στις ερωτικές εξομολογήσεις. «Ποιος ξέρει», σκεφτόταν ο Τζιοβάνι, «η πρώτη συνάντηση ύστερα από ένα τόσο μεγάλο χωρισμό ίσως να μη μπορούσε να είναι και διαφορετική, μπορεί να ξαναβρεθούμε κι άλλες φορές,…
-
Όποιος κερδίζει στον πόλεμο, χάνει στο σκάκι
Το βιβλίο της άμμου #49 Βιβλία δεν διάβαζε ο λοχαγός Τρόττα και βαθιά μέσα του λυπόταν τον γιο του, που ήταν αναγκασμένος να παλεύει από τα μικρά του χρόνια κιόλας με το κοντύλι, την πλάκα και το σφουγγάρι, να παιδεύεται με το χαρτί, τον χάρακα και την προπαίδεια — για να μη μιλήσουμε για τ’…
-
Τα τέκνα του Ισραήλ
Το βιβλίο της άμμου #48 Με βλέπω ακόμη, είπε ο Άουστερλιτς, να συλλαβίζω ξανά και ξανά, ψιθυρίζοντας μόνος μου συνωμοτικά, την ιστορία του Μωυσή από ένα βιβλίο για παιδιά με μεγάλα γράμματα που μου είχε χαρίσει η Μις Πάρρυ όταν κατάφερα για πρώτη φορά να πω απέξω χωρίς λάθη και με σωστό τονισμό το κεφάλαιο…
dimart 