Κατηγορία: Copy-paste

—του Νικόλα Σεβαστάκη— Στις 25 Ιανουαρίου του 2015 ένας ορισμένος «αντιμνημονιακός ριζοσπαστισμός» έγινε κυβέρνηση. Η στιγμή εκείνη ενσωμάτωσε τις σωρευμένες εντάσεις μιας πενταετίας μνημονιακών απογοητεύσεων και λαϊκών θυμών μαζί με τη θολή προσδοκία για μια τομή με τη λιτότητα και τα παλιά συστήματα εξουσίας. Επτά και οκτώ μήνες μετά η «κυβέρνηση Μαξίμου» —κατά τη δηκτική…

—της Ξένιας Κουναλάκη— Ο αριστερός Τύπος και ορισμένοι δημοσιογράφοι του πρωταγωνιστούν εσχάτως στις σεξιστικές επιθέσεις εναντίον της Ντέλια Βελκουλέσκου, της εκπροσώπου του ΔΝΤ. Η λογική είναι η εξής: όταν η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με σκληρή και ανάλγητη λιτότητα, οι φεμινιστικές ευαισθησίες είναι πολυτέλειες για φιλελέδες (sic) αστούς. Όταν, αντίθετα, υπάρχει προσβολή της Ζωής Κωνσταντοπούλου, που…

—του Νίκου Βατόπουλου— Σε διάστημα ενός μηνός, γράφτηκε ένας εξαιρετικά υψηλός αριθμός σχολίων και άρθρων γι’ αυτήν την τόσο πυκνή περίοδο που συγκλόνισε την Ελλάδα. Αξίζει, όμως, να πάει κανείς πίσω στο 2010 και από το χρονικό εκείνο ορόσημο να προχωρήσει στο σήμερα. Θα διαπιστώσει την καλλιέργεια μιας νέας γενιάς δοκιμιακής γραφής, από έναν όχι…

—του Ηλία Μαγκλίνη— Θ​​​​ες να πεις, φώναξε, πως η απαισιοδοξία μου είναι αδικαιολόγητη; Ah pardi. Μα πού ζεις, μωρέ Θεόφιλε, πού ζεις; Δε βλέπεις την Ευρώπη να διαλύεται κάθε μέρα βαθύτερα; Δε σε πνίγει εσένα η φριχτή αυτή αναθυμίαση της γενικής σαπίλας του πνεύματος, της ηθικής, της θρησκείας, της κοινωνίας, του πολιτικού και του οικονομικού…

—της Ξένιας Κουναλάκη— Ε​​​​ίναι ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών ο αληθινός πρωθυπουργός της Ελλάδας;» ρωτάει Γερμανός κωμικός τον εκπρόσωπο του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, Μάρτιν Γέγκερ, στην καθιερωμένη ενημέρωση των αρμόδιων συντακτών. Εκείνος αναγνωρίζει τον συντελεστή της κωμικής εκπομπής, Τίλο Γιουνγκ, και σκάει στα γέλια, αλλά συνεχίζει να απαντάει –όσο μπορεί– σοβαρά: «Οχι, δεν είναι». «Γιατί όχι;» επιμένει…

—της Όλγας Σελλά— Η ​​αλήθεια είναι ότι έχουμε πάθει overdose με κάποια από τα πρόσωπα της επικαιρότητας των τελευταίων εβδομάδων. Για να πω την αλήθεια, βαρέθηκα να βλέπω ξανά και ξανά τον παραιτηθέντα αλλά διαρκώς διαθέσιμο Γιάνη Βαρουφάκη, τον Παναγιώτη Λαφαζάνη σε διάφορα μέτωπα (είτε των πυρκαγιών του Υμηττού είτε των πυρκαγιών του ΣΥΡΙΖΑ), τη…

—της Μαρίας Κατσουνάκη— Η ​ταινία είναι παλιά, ανήκει στα must των απανταχού σινεφίλ, λίγοι είναι όσοι δεν την έχουν δει ή, τουλάχιστον, δεν έχουν ακούσει γι’ αυτήν. Το «Ζαμπρίσκι Πόιντ» του Μικελάντζελο Αντονιόνι γυρίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και διακατεχόταν από το πνεύμα της εποχής. Περιέχει σύγκρουση του αναρχικού – ριζοσπάστη κεντρικού ήρωα…

—της Ξένιας Κουναλάκη— Τα ανήσυχα καλοκαιρινά βράδια η πλατεία Συντάγματος γεμίζει τηλεοπτικά συνεργεία, και οι ξένοι δημοσιογράφοι κάνουν τα stand ups τους πλάι στους θορυβώδεις σκέιτερς, που προσφέρουν ενδιαφέροντα πλάνα στα ούτως ή άλλως συναρπαστικά ρεπορτάζ τους. (Όπως είχε σχολιάσει πρόσφατα και ο σκιτσογράφος της «Κ» Δημήτρης Χαντζόπουλος, ο Άλφρεντ Χίτσκοκ έχει σκίσει τα πτυχία…

—του Ηλία Μαγκλίνη— «​​Κάποια γενιά θα τύχαινε να ζήσει μια επανάσταση, η δεύτερη μια στάση, η τρίτη έναν πόλεμο, η τέταρτη ένα λιμό, η πέμπτη μια γενική πτώχευση — και μερικές ευλογημένες χώρες, όπως και κάποιες ευλογημένες γενιές, δεν γνώρισαν τίποτα απ’ όλα αυτά». Ο κύριος Γκρι διαβάζει φωναχτά από το βιβλίο Ο κόσμος του…

—της Ξένιας Κουναλάκη— «Μ​​​​ένουμε Ευρώπη» αντί του «Arbeit Macht Frei» έχει γράψει στην πύλη του Άουσβιτς με τη βοήθεια φώτοσοπ ο βουλευτής των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, Δημήτρης Καμμένος, εταίρος δηλαδή της αριστερής κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, για να μην ξεχνιόμαστε. «Μενουμε Ευρωπη, λένε, πάσει [sic] θυσία λένε, φερτε να υπογραψουμε τα παντα ολα λενε. Λεω ναι, αφού…

—της Όλγας Σελλά— Χ​​θες το πρωί, δύο ομπρέλες θαλάσσης έβγαιναν μέσα από τις λινάτσες που κρύβουν το άγαλμα του Δισκοβόλου, απέναντι από το Καλλιμάρμαρο. Ήταν για να προφυλάξουν τους συντηρητές που καθαρίζουν και συντηρούν πολλά γλυπτά της Αθήνας αυτή την περίοδο. Και οπωσδήποτε ήταν μια εικόνα που παρέπεμπε σε αναδημιουργία, σε συνέχεια, σε προσπάθεια. Ήμουν…