Ετικέτα: Αδόλφος Χίτλερ
-
Κενά μνήμης
—του Γιάννη Παπαθεοδώρου για τη στήλη Ανώμαλα Ρήματα— Οι εθνικές επέτειοι έχουν γίνει συχνά αφορμή για κοινότοπες, άστοχες, ή και ανόητες δηλώσεις. Όποιος/όποια μελετάει τις επετείους μπορεί να βεβαιώσει ότι οι ιδεολογικές χρήσεις της ιστορίας οδηγούν συνήθως σε στερεότυπα τα οποία εκθέτουν τους ίδιους τους θεσμικούς φορείς, που διαχειρίζονται τη συλλογική μνήμη. Ωστόσο, η απόσταση που χωρίζει την…
-
Ποιος σκοτώνει, λίγο λίγο, τις Δημοκρατίες
—του Δημήτρη Π. Σωτηρόπουλου— Στην πρόσφατη σημαντική μελέτη τους με τίτλο Πώς πεθαίνουν οι Δημοκρατίες –που συγκέντρωσε μάλιστα την προσοχή του ελληνικού κοινού πριν καν μεταφραστεί στα ελληνικά (κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, στη νέα σειρά, «Ιδέες & Πολιτική»)– οι δύο καθηγητές του Χάρβαρντ, Στίβεν Λεβίτσκι και Ντάνιελ Zίμπλατ, κάνουν μία επισήμανση…
-
Φυλακισμένη του Στάλιν και του Χίτλερ
Ή περί εξισώσεων και συμφωνιών —του Τέλη Σαμαντά— Σύμφωνο «Ρίμπεντροπ – Μολότοφ»: υπογράφηκε σαν σήμερα, στις 23 Αυγούστου του 1939. Η αναφορά δε γίνεται για να ξεκινήσουμε —φτού κι απ’ την αρχή— τη συζήτηση περί του αν το «Σύμφωνο» ήταν «απάντηση στη συμφωνία του Μονάχου» ή αν ήταν «αναγκαίο για την προετοιμασία του Σοβιετικού Στρατού…
-
Απόψεις
Απόψεις, απόψεις και (άλλες) απόψεις: Η ανατριχίλα στο Εφετείο Ο αντισημιτισμός (μπορεί να) συνιστά «άποψη;» Με αφορμή τη χθεσινή (19/3/2017) πορεία μνήμης στη Θεσσαλονίκη για τα θύματα του Ολοκαυτώματος (74 χρόνια μετά την αναχώρηση του πρώτου συρμού που μετέφερε Θεσσαλονικείς Εβραίους στο Άουσβιτς-Μπίρκεναου), καθώς και με την πρόσφατη ψηφοφορία για την κυβερνητική τροπολογία σχετικά με την ιθαγένεια…
-
Η τίγρη που ήρθε επίσκεψη
Βιβλία για παιδιά: προτάσεις μιας βιβλιόφιλης μαμάς —της Αγγελικής Μποζίκη— Όταν είδα αυτό το βιβλίο στα ράφια γνωστού βιβλιοπωλείου ενθουσιάστηκα. Ένα από τα πιο γνωστά παιδικά βιβλία όλων των εποχών, που έχει πουλήσει εκατομμύρια αντίτυπα, επιτέλους στα ελληνικά. Εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1968, έχει έκτοτε κυκλοφορήσει σε 15 χώρες και αποτελεί εκδοτικό φαινόμενο.…
-
Aγγίζοντας τις ζωές των άλλων
—της Μαρίας Τοπάλη— Υπάρχει άραγε κοινός ευρωπαϊκός «κανόνας» στον πολιτισμό; ρωτήσαμε τον Ούγγρο μαέστρο Ivan Fisher, ιδρυτή και διευθυντή του Budapest Festival Orchestra; «Οπωσδήποτε ναι», απάντησε, έσπευσε όμως να διαφωνήσει ο Γερμανός εκπρόσωπος του ευρωπαϊκού δικτύου Ιστορικών Θεάτρων: «Μπορεί να ισχύει αυτό στην όπερα, δεν όμως έτσι π.χ. στη λογοτεχνία». Για του λόγου το ασφαλές…
-
Αναμνήσεις ενός Ευρωπαίου
—του Ηλία Μαγκλίνη— «Κάποια γενιά θα τύχαινε να ζήσει μια επανάσταση, η δεύτερη μια στάση, η τρίτη έναν πόλεμο, η τέταρτη ένα λιμό, η πέμπτη μια γενική πτώχευση — και μερικές ευλογημένες χώρες, όπως και κάποιες ευλογημένες γενιές, δεν γνώρισαν τίποτα απ’ όλα αυτά». Ο κύριος Γκρι διαβάζει φωναχτά από το βιβλίο Ο κόσμος του…
-
Ρετρό #129 — Τι έκανες στον πόλεμο, Margot;
1945: Ο Αδόλφος Χίτλερ γευματίζει με αξιωματικούς. Από το 1942, ο Χίτλερ φοβόταν πως οι Βρετανοί θα προσπαθήσουν να τον δηλητηριάσουν. Έτσι, επιστρατεύτηκαν διά της βίας δεκαπέντε κοπέλες που δοκίμαζαν το φαγητό του πριν το φάει ο ίδιος — όλες μαζί, όχι σε βάρδιες. Το δοκίμαζαν γύρω στις 11 και περνούσε τουλάχιστον μία ώρα προτού…
-
Ο εξόριστος / Γιόζεφ Ροτ
—του Νικόλα Σεβαστάκη— Πώς διαμορφώθηκε η ιδιαίτερη κεντροευρωπαϊκή αίσθηση της εξορίας; Μέσα από τις μεγάλες καταστροφές του εικοστού αιώνα, τους δυο παγκόσμιους πολέμους και την εξολόθρευση των Εβραίων της Ευρώπης. Τότε που ανάμεσα στη μνήμη της Αυτοκρατορίας και στις δυνάμεις που επέσπευσαν το τέλος της αναδύεται και ο Γιόζεφ Ροτ: σοσιαλιστής, αλκοολικός, αισθηματικά νοσταλγός της…
-
Δικαιώθηκε στα 102 χρόνια της
Οι Ναζί τής είχαν στερήσει το διδακτορικό, έδωσε εξετάσεις και το πήρε τώρα —της Ρούλας Βλασσοπούλου— Η Ίνγκεμποργκ Σιλμ, μετέπειτα Ράποπορτ, ήταν 25 ετών όταν έγραψε τη διδακτορική διατριβή της. Χρειάστηκε να περιμένει λίγο παραπάνω μέχρι να δώσει τις σχετικές προφορικές εξετάσεις. Συγκεκριμένα, 77 χρόνια. Η 102 ετών σήμερα γυναίκα, αποτελεί την απόδειξη ότι ποτέ…
-
Δυο φωτογραφίες, δυο σημαίες, ένας πόλεμος.
—του Γρηγόρη Καραγρηγορίου— Γέμισε το διαδίκτυο και η τηλεόραση με την εμβληματική φωτογραφία των στρατιωτών του Κόκκινου Στρατού, που σηκώνουν την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο στο Ράιχσταγκ. Είναι τα 70 χρόνια από το τέλος του Πολέμου στην Ευρώπη και σωστά όλοι βρήκαν την φωτογραφία του Γιεβγκένι Κχαλντέι την πιο χαρακτηριστική. Μιλάει από μόνη της: Οι…
-
Η ιστορία μιας φωτογραφίας: 30.4.1945
—της Άστριντ Ζωής Όκλαντ— Η γυναίκα έβγαλε τα ρούχα της· πουκάμισο, παντελόνι και λασπωμένες μπότες. Απρόσεκτη καθώς ήταν, είχε λερώσει το λευκό σαν χιόνι χαλάκι του μπάνιου. Χωρίς άλλη χρονοτριβή η Lee Miller έριξε τα πράγματά της σε μια καρέκλα δίπλα από το λουτρό. Στη συνέχεια, μπήκε στο νερό – πλένοντας τον ιδρώτα, την βρωμιά…
dimart 