Ετικέτα: Γιώργος Τσακνιάς

—του Γιώργου Τσακνιά— [για τη στήλη: «Ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο» — Ασκήσεις καθημερινότητας εν Queneau] * * * Εσωτερικό. Καλό εστιατόριο της Κεντρικής Ευρώπης. Μέρα. Διακριτικός φωτισμός, elevator music σε πολύ χαμηλή ένταση.  Ένας ψηλός άντρας με γυαλιά και κοστούμι κάθεται σε ένα τραπέζι και τρώει φοντύ. Ξαφνικά χτυπάει το κινητό του. Ringtone, ο εθνικός ύμνος…

Αυτό δεν είναι τραγούδι #915 Dj της ημέρας, ο Γιώργος Τσακνιάς Στα 80s άκουγα ελάχιστα κομμάτια 80s (ευτυχώς), προτιμούσα τα 60s, άντε και λίγα 70s — και εξακολουθώ. Η εικόνα των 80s στο μυαλό μου είναι η φάτσα των Yazoo — ή, μάλλον, η φράντζα τους, γιατί τη φάτσα δεν την είχα δει ποτέ, ήταν κρυμμένη…

Αυτό δεν είναι τραγούδι #900 Dj της ημέρας, ο Γιώργος Τσακνιάς The killer awoke before dawn, he put his boots on He took a face from the ancient gallery And he walked on down the hall  —The Doors, The end— Το παρκάρισμα στη Θεσσαλονίκη είναι ιστορία ακόμα πιο πονεμένη από ό,τι στην Αθήνα: σχεδόν όλοι…

Το βιβλίο της άμμου #52 Υπήρχαν απογεύματα που εγώ έφτιαχνα κάτι σιωπηλό πίσω απ’ τις τάβλες. Άκουγα τα βήματά της στο φλοιό πεύκου που κάλυπτε το δάπεδο της αυλής, σήκωνα λίγο το κεφάλι και την έβλεπα να κρύβει βιβλία κάτω απ’ τα ρούχα που της άλλαζαν το σχήμα του σώματος, που έκαναν την κοιλιά ή…

—του Γιώργου Τσακνιά— [για τη στήλη: «Ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο» — Ασκήσεις καθημερινότητας εν Queneau] * * * Εξωτερικό. Νύχτα. Στρατιωτικό φυλάκιο. Στο βάθος, ο σκοπός βαδίζει πάνω κάτω στην υπερυψωμένη σκοπιά και χουχουλιάζει τα χέρια του. Γύρω γύρω, όσο φτάνει το μάτι, έλατα. Σε πρώτο πλάνο, ο εξωτερικός τοίχος του φυλακίου. Ένας γεροδεμένος άντρας βγαίνει…