Ετικέτα: Δ.Π. Παπαδίτσας

Ο ξένος των άστρων —Δ. Π. Παπαδίτσας— Ξέρετε από ποιο κρησφύγετο του μυαλού μου έρχεστε κι από ποιο άνοιγμά μου που φυσάνε ζέφυροι περνάτε αρχαία αποδημητικά πουλιά; Α εγώ, και μέσα στης ματιάς μου το ήμερο πλήθος αριθμών και στης ματιάς μου τους μαγνήτες ελάσματα λαμποκοπούν σαν να ΄ναι κάτοπτρα που μέσα τους η Κολχίδα…

Η ασώματη 1 —Δ. Π. Παπαδίτσας— Εγώ σου μιλάω με δακτυλιές σολ και μι και λα ματιάς αφής κι ανάμνησης φωτιάς και δέντρου Το νέφος εκεί μας τυλίγει και μας κόβει στη μέση μας κόβει απ’ την ανατολή στη δύση κόβει τη νύχτα των ποδιών και των χεριών σε αφανισμό φωτισμένο Αν δεν είναι φως…

—Είχε κρεμάσει μικρούς καθρέφτες πάνου στα δέντρα για να βλέπωνται τα πουλιά— Στις 24 Μαρτίου 2006 πέθανε ο συγγραφέας και μεταφραστής Επαμεινώνδας Γονατάς. Ο Επαμεινώνδας Γονατάς γεννήθηκε και έζησε στην Αθήνα. Η καταγωγή του ήταν από το Αϊβαλί. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και άσκησε τη δικηγορία. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1944 με…

Πίσω από κάθε πόρτα —Δ.Π. Παπαδίτσας— Υπάρχει ένας τόπος από τραγούδι Υπάρχουν για τη φωνή μας υποσχέσεις Όχι από θάνατο ούτε από ρέμβη Χέρια αγαπημένα καθώς ακουμπούν στο μέτωπό μας Βλέμματα που σαλεύουν μέσα μας όπως πουλιά στον ουρανό Αφήνοντας το ρίγος μιας τωρινής ευτυχίας Αν αύριο μ’ έβρισκες αμίλητο Στερημένον κι από σκιά δέντρου…

Το φεγγάρι —Δ.Π. Παπαδίτσας— Δε σκέφτηκες ότι μια νύχτα κρυφά Στις μύτες των ποδιών μου Πήρα όλα τα οστά μας Και τα βούτηξα — ας μην το μάθουν σε παρακαλώ Στο φεγγάρι Τώρα ας τραγουδήσουμε το φεγγάρι Κανείς δε θα μας πει ότι το περιέχουμε σαν έμβρυο Η γνωστή ιστορία ότι τα έμβρυα μεγαλώνουν Και…

Δ.Π. Παπαδίτσας —Χαμηλοφώνως— Διότι είσαι το πρώτο εφετινό χελιδόνι που μπήκε απ’ το φεγγίτη έκαμε τρεις γύρους στο ταβάνι και ήσουν κα- τόπιν όλα μαζί τα χελιδόνια Διότι είσαι μια μεριά ήρεμη της θάλασσας όπου το κύμα Kόβει κομμάτια το φεγγάρι και το ρίχνει στην ψιλή άμμο Διότι τα χέρια μου είναι άδεια σαν καρύδια…