Ετικέτα: Κωστής Παπαγιώργης
-
Δοξολογία ζωής, μοιρολόι θανάτου
—της Μαρίας Κατσουνάκη— «Ο νεκρός είναι αγκάθι στο μάτι του ζώντος», γράφει ο Κωστής Παπαγιώργης στο δοκίμιό του «Ζώντες και τεθνεώτες». Η φράση αυτή με κύκλωνε σε όλη τη διάρκεια της μουσικοχορευτικής παράστασης της βελγικής κολεκτίβας C de la B «Requiem pour L», των Αλέν Πλατέλ και Φαμπρίτσιο Κασόλ, στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση. Σε…
-
Sleepwalking man
Αυτό δεν είναι τραγούδι #853 Dj της ημέρας, η Μαρίκα Συμεωνίδου Προχθές Καμύ και Παπαγιώργης μαζί… Γεννήθηκαν την ίδια μέρα και, με το δικό του τρόπο ο καθένας, κατέληξαν στο ότι «δανειζόμαστε ζωή, στην πραγματικότητα δεν ζούμε παρά μερικές ώρες της ζωής μας». ΚΙ ΕΓΩ ΓΡΑΦΩ ΣΤΟΝ ΠΙΝΑΚΑ Σηκώνεσαι πριν τις ακτίνες ακούς τον άνεμο μαζί με…
-
Τρεις Ιχνηλάτες της Ελληνικής Υπερπραγματικότητας
—του Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη— Η πραγματική Ελλάδα βρίσκεται εκτός πραγματικότητος. Χρήστος Βακαλόπουλος Η Ελλάδα που επινοήθηκε το ᾽21 είναι ένα ιστορικό σφάλμα. Τα ρέστα δικά μας. Κωστής Παπαγιώργης Ω Χὠρα χώρα κάποιες φορές σε ξαναβρίσκω σαν ακούω σ᾽ ένα κουτούκι πάνω απ᾽ το Μοναστηράκι Ενός μπουζουκιού την παραπονεμένη ανάσα Ηλίας Λάγιος Και οι τρεις, φίλοι και…
-
Ανεπιθύμητη αιωνιότητα
—του Ηλία Μαγκλίνη— «Ο άνθρωπος, εν γένει, ενώ είναι ζώο που βιώνει το παρελθόν του, όποιο κι αν είναι, τελικά αποδεικνύεται ότι δεν το αντέχει. (…) Με τα χρόνια παρατηρείται μια εσωτερική διάβρωση, ένα ψυχικό στραπάτσο, που συχνά δεν επιδέχεται καμιά εύλογη εξήγηση. Γιατί γίνονται όλοι τόσο χάλια με τα χρόνια; Κι όμως. Οπως τα…
-
Η ολική έκλειψη του Κωστή Παπαγιώργη
—του Γιώργου Ζεβελάκη— Επιστρέφοντας από την κηδεία στο Νεκροταφείο Χαλανδρίου, σκεφτόμουν τα πρώτα χρόνια της γνωριμίας μας. Στα γραφεία της «Νεφέλης» του Γιάννη Δουβίτσα (+2003), στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Τότε που, μαζί με τους φίλους του Αντώνη Ζέρβα και Νίκο Λεβέντη, εξέδιδαν το βραχύβιο περιοδικό Χώρα — δυο τεύχη όλα κι όλα. Τα κείμενά…
-
Υπάρχει φιλοσοφία τον Αύγουστο;
—του Χρήστου Νάτση— Ο Νίκος Πουλαντζάς έλεγε πως είναι ένας μεσογειακός διανοούμενος. Σε αντίθεση με τον μέσο, τυπικό διανοούμενο του σπουδαστηρίου, προτιμούσε τον στοχασμό δίπλα στο κύμα, ανάμεσα σε ούζα και μεζέδες. Δεν ξἐρω αν ο Πουλαντζάς σοβαρολογούσε, λέγοντάς τα αυτά, αλλά σε κάθε περίπτωση ο σπινθήρας εδώ δημιουργείται από την γειτνίαση ενός πνεύματος άφεσης…
dimart 