Ετικέτα: Λάμπρος Πορφύρας

Θλιμμένο βράδυ —Λάμπρος Πορφύρας— Θολά πούναι τα μάτια σου, θολά, Θλιμμένα, Και πέφτει και το βράδυ και κυλά Κ’ είν’ όλα σαν τα μάτια σου κ’ εσένα. Θολοί ‘ναι οι δρόμοι, τα στενά, Οι ανθρώποι που σκυφτοί διαβαίνουν. Θολά και τα κλαδιά πούναι γυμνά, Και που σωπαίνουν. Θολά ‘ναι μέσ’ στη λύπη που δε λεν’,…

Η θαμπωμένη χώρα —Λάμπρος Πορφύρας— Πολλές φορές στου δειλινού τη μυστική την ώρα, όταν γυρνώ με την ψυχή βαριά συλλογισμένη, πολλές φορές στην ερημιά βγαίνει μιαν άυλη χώρα, μια χώρα πάντα σιωπηλή και πάντα θαμπωμένη. Tα σπίτια της είναι κλειστά κι είναι παλιά. Kλωνάρια ξεβγαίνουν μέσ’ απ’ τις φτωχές αυλές, τις ρημαγμένες, στους τοίχους, στα…

Σύγχρονοι Ἕλληνες ποιητὲς ἀνθολογοῦν καὶ παρουσιάζουν τὴν ἑλληνικὴ ποίηση τοῦ 19ου καὶ 20οῦ αἰώνα  Τὸ Ἵ­δρυ­μα «Τά­κης Σι­νό­που­λος – Σπου­δα­στή­ριο Νε­ο­ελ­λη­νι­κῆς Ποί­η­σης» σᾶς προ­σκα­λεῖ νὰ τι­μή­σε­τε μὲ τὴν παρου­σί­α σας τὶς ἐκ­δη­λώ­σεις ποὺ διοργανώνονται στὸ σπίτι τοῦ ποιητῆ Τάκη Σινόπουλου ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Τάκη Σινόπουλου ἀρ. 22, στὸν Περισσό. Οἱ ἐκδηλώσεις θὰ ἀρχίζουν σύμφωνα μὲ τὸ πρόγραμμα στὶς 8:00 μ.μ. Τετάρτη 7 Ὀκτωβρίου…

Πιε στου γιαλού τη σκοτεινή ταβέρνα —Λάμπρος Πορφύρας— Πιε στου γιαλού τη σκοτεινή ταβέρνα το κρασί σου, σε μι’ άκρη, τώρα π’ άρχισαν ξανά τα πρωτοβρόχια, πιε το με ναύτες και σκυφτούς ψαράδες αντικρύ σου, μ’ ανθρώπους που βασάνισε κι η θάλασσα κι η φτώχεια. Πιε το η ψυχή σου αξέννοιαστη τόσο πολύ να γίνει,…

Μην κλαις —Λάμπρος Πορφύρας— Μην κλαις, μη λες πως τίποτα δε σου ‘μειν’ εδώ πέρα. Σου μένει, απάνω στα βουνά, το πέρασμα της μπόρας, σου μένει η χαραυγή μακριά στο πέλαγο κι η μέρα κάτω στον κάμπο κι οι ελιές και το βουητό της χώρας. Σου μένει ακόμα το φτωχό, τ’ απάνεμο ακρογιάλι, που σα…

Λάμπρος Πορφύρας —Το θέατρο— Δεν ξέρω πώς να σου το ειπώ. Mα ο δρόμος, χθες το βράδυ, μες στην σταχτιά τη συννεφιά σα θέατρο είχε γίνει, μόλις φαινόνταν η σκηνή στ’ ανάριο το σκοτάδι και σα σκιές φαινόντανε μακριά μου οι θεατρίνοι. Tα σπίτια πέρα κι οι αυλές και τα κλωνάρια αντάμα έλεγες κι ήταν…