Ετικέτα: Μήτσος Αλεξανδρόπουλος

Ένα λουλούδι —Αλέξανδρος Πούσκιν— Μετάφραση: Μήτσος Αλεξανδρόπουλος Ένα λουλούδι πο ‘χει μαραθεί και ξεθυμάνει βλέπω μες στο βιβλίο αφημένο. Ένα παράξενο αίσθημα, θλιμμένο ως μέσα νιώθω την ψυχή να πιάνει. Πού ν’ άνθιζε; Και πότε; Ποια άνοιξη, πόσο μακρινή; Και ν’ άνθισε πολύ; Το ‘κοψαν ποιοι; Κανένα γνώριμο ή ξένο χέρι; Κι εδώ το βάλανε…

TRISTIA —Όσιπ Μαντελστάμ— Μετάφραση: Μήτσος Αλεξανδρόπουλος   Μια χορδή μέλι χρυσαφί έρεε από τη μποτίλια τόσο πηχτή, τόσο αργή, που η οικοδέσποινα πρόλαβε να πει: Στη θλιμμένη εδώ Ταυρίδα που μας έφερε η τύχη, μίλια μακριά, διόλου δεν πλήττουμε — και γύρισε να μας δει. Σπονδές στον Βάκχο παντού, λες και στον κόσμο μοναχά οι…

[Ποτέ πια δε θα σε ξαναδώ…] —Όσιπ Μαντελστάμ— Μετάφραση: Μήτσος Αλεξανδρόπουλος Ποτέ πια δε θα σε ξαναδώ μύωπα ουρανέ της Αρμενίας, μισοκλείνοντας τα μάτια δε θα περπατήσω το τσαντίρι του Αραράτ, και ποτέ, ποτέ δε θα ξανανοίξω της υπέροχης γης το βαθουλό βιβλίο από τη γραμματεία των τουκαλάδων όπου μαθαίνανε να διαβάζουν οι πρώτοι άνθρωποι.…

[Όχι, δεν είν’ ερείπια…] —Όσιπ Μαντελστάμ— Μετάφραση: Μήτσος Αλεξανδρόπουλος Όχι, δεν είν’ ερείπια· δάσους κορμοί πανίσχυρου κι αλφαδιασμένου, κούτσουρα γι’ άγκυρες απ’ τις κομμένες βελανιδιές του χριστιανισμού, αγριεμένου μες στα παραμύθια του, ρολά από πέτρινη τσόχα στα κιονόκρανα, πραμάτειες ληστεμένες από τα εμπορικά της ειδωλολατρείας, σταφυλόρωγες σαν τ’ αυγά του πιτσουνιού, σκαλίδια στριφογυριστά σαν το…

Η διαθήκη του ποιητή Κιούχελμπέχερ —Αλέξανδρος Πούσκιν— Μετάφραση: Μήτσος Αλεξανδρόπουλος Φίλοι, σχωράτε με! Σ’ εσάς όλα τ’ αφήνω όσα έχω και δεν έχω· σας παραδίνω τις πίκρες, τα τραγούδια μου, τιμές και κλέη — κι εσείς μου σβήνετε τα χρέη. Αλέξανδρος Πούσκιν, αυτοπροσωπογραφία, 1820 * * * Εδώ άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων

Ακόμα δεν απέθανα… —Όσιπ Μαντελστάμ— Μετάφραση: Μήτσος Αλεξανδρόπουλος Ακόμα δεν απέθανα, μόνος ακόμα δεν έχω μείνει όσο με τη ζητιάνα φίλη μου μπορώ καταχνιές, πείνα, χιονοθύελλες κι αυτό τον κάμπο τον θαυμαστό να βλέπω, να τα χαιρόμαστε κι εγώ κι εκείνη. Σε τούτ’ την ωραία μου φτώχεια, σε τούτ’ την πλούσια ζητιανιά μόνος είμαι, ήρεμος,…