Ετικέτα: Μιχάλης Γκανάς

Των κεκοιμημένων —Μιχάλης Γκανάς— στη μάνα και στον Χρήστο Ας πούμε ένα τραγούδι σιγανό, καθώς αρμόζει στους κεκοιμημένους, ενώ φτερά πουλιών γεμίζουν τον αέρα κι αυτοί περνούν σκυφτοί σηματοδότες και βγαίνουν σε υπόγειες διαβάσεις. Πάλι σκοτάδι, πάλι της ψυχής τ’ απόκρημνα φαράγγια κι ο ήλιος με παλάμες κάρβουνο να τους πατάει, ώσπου βουτάνε στα νερά…

18 Μαΐου 1994, Τρίτο Πρόγραμμα, εκπομπή «Τελετές προετοιμασίας: σύγχρονοι έλληνες δημιουργοί και ποιητές μιλούν για τη δουλειά τους». Ο εικαστικός Μάριος Σπηλιόπουλος συζητά με τον ποιητή Μιχαήλ Μήτρα, παραγωγό της εκπομπής, για την έκθεσή του με τίτλο «Μνήμης φυλάκιον», για την εικαστική και την ποιητική δημιουργία στη χώρα μας, για τα παιδικά βιώματα και τη…

Αυτό δεν είναι τραγούδι #964 Dj της ημέρας, η Ελένη Κοσμά Τον Μιχάλη και τον Παντελή Καλογεράκη τους άκουσα σε μια συγκινητική συναυλία στην αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός, με τη Μαρία Φαραντούρη, τον Ντέιβιντ Λιντς, τον Τάκη Φαραζή και τον Κώστα Κωνσταντίνου. Είναι μόλις είκοσι τεσσάρων κι έχουν μελοποιήσει Μπρεχτ, Νερούδα, Πεσσόα, Γκανά. Και…

Αμνησία —Μιχάλης Γκανάς— Η κάθε μέρα σαν τη γομολάστιχα σβήνει την προηγούμενη και πάει. Άλλοτε σβήνει την επόμενη, καμιά φορά ολόκληρη βδομάδα. Βροχές θυμάμαι και πουλιά και ιστορίες που δεν έζησα ποτέ μου. Τις νύχτες γράφεται το μέλλον μου, τα φοβερά καθέκαστα της επομένης, και πρέπει να ξυπνάω στις εφτά, με την ψυχή στα δόντια…

Αυτό δεν είναι τραγούδι #801 Dj της ημέρας, η Νάντια Παπαδοπούλου (Για τους: Β. Λ. Ν. Ν.) Δε διεκδικούμε αρχικά δάφνες πρωτοτυπίας: Καλοκαίρι. Μια παρέα εφήβων —παιδικών φίλων— τραγουδάει. Στον τόπο όλων των παιδικών καλοκαιριών. Για να ξορκίσουν τις αλλαγές στους καιρούς και κυρίως στους εαυτούς τους. Κι ακόμα αν κάποτε φτάσουμε να βλεπόμαστε πια…

Και ιδού ίππος πυρρός —Μιχάλης Γκανάς— στον Δημήτρη Κοσμόπουλο Κεφαλή αλόγου σκύβει να πιει νερό. Ίσα που πρόλαβε να δει, εκτός απ’ τη μορφή του, μιαν αλογόμυγα επάνω στα καπούλια, πριν σπάσει ο καθρέφτης της πηγής. Ρουθούνια ανοιγμένα γεμάτες γουλιές ήρεμη ανάσα και μόνο τα μάτια του τρομαγμένα, με το τρέμισμα μιας σκιάς στον αέρα.…

Αυτό δεν είναι τραγούδι # 342 Dj της ημέρας, ο Βασίλης Λουλές «Μια τέτοια νύχτα πριν από χρόνια κάποιος περπάτησε μόνος δεν ξέρω πόσα λασπωμένα χιλιόμετρα. Νύχτα και συννεφιά, χωρίς άστρα Πήγαινε το δρόμο δρόμο» […] Θα μπορούσα να γράφω σελίδες για τους στίχους αυτού του ποιήματος του Μιχάλη Γκανά, που πρωτοδιάβασα το 1991, σε σκοτεινές εποχές…

Στα πλαίσια του αφιερώματος στην Ποίηση, που οργανώνει ο ΙΑΝΟΣ όλο το μήνα Μάρτιο, ο Νίκος Πλάτανος παρουσιάζει στις 31 Μαρτίου στις 9.00 το βράδυ τραγούδια που έχει γράψει πάνω σε ποίηση Μιχάλη Γκανά, Διονύση Καψάλη και Γιώργου Κοροπούλη. Ο πυρήνας της συναυλίας θα είναι τα μελοποιημένα ποιήματα από την ποιητική συλλογή Ανθοδέσμη – Ποιήματα…

Χριστουγεννιάτικη ιστορία —Μιχάλης Γκανάς— Κάθεται μόνος και καθαρίζει τ’ όπλο του δίπλα στο τζάκι. Κανείς δε θά ’ρθει και το ξέρει, κλείσαν οι δρόμοι από το χιόνι, σαν πέρυσι, σαν πρόπερσι, Χριστούγεννα και πάλι και τα ποτά κρυώνουν στο ντουλάπι. Το τσίπουρο στυφό, το ούζο γάλα και το κρασί ραγίζει τα μπουκάλια. Εκείνη τρία χρόνια…

Εσωτερικές ειδήσεις —Μιχάλης Γκανάς— Σ’ αυτό τον τόπο δε βρίσκω εύκολα το Νότο να ξέρω από πού φυσάει ούτε τη Δύση σαν θεία να με νουθετήσει τα ‘χω χαμένα και στροβιλίζομαι σαν σβούρα μες το κενό και τη θολούρα σ’ αυτό τον τόπο Σ’ αυτό τον τόπο δε βρίσκω εύκολα τον τρόπο να πω το…