—της Stucano Closer—
Πριν από λίγο καιρό, εδώ στο dim/art είχαμε αφηγηθεί την εκπληκτική ιστορία-οδύσσεια της Χουμπέρτα, της νεαρής ιπποποταμίνας που μια μέρα αποφάσισε να τα παρατήσει όλα και να εξερευνήσει μόνη της την Αφρική. Φαίνεται, λοιπόν, πως, όπως και στους ανθρώπους, υπάρχουν και ανάμεσα στα ζώα εκείνα που απορρίπτουν τις συμβάσεις της κοινωνίας τους και επιλέγουν έναν, ας τον πούμε, εναλλακτικό τρόπο ζωής.
Μια τέτοια περίπτωση ήταν και ο Shrek, ένα αρσενικό πρόβατο της διάσημης για το μαλλί της ράτσας Merino, που γεννήθηκε το 1994 στο ράντσο Bendigo κοντά στην Tarras της Ν. Ζηλανδίας. Μέχρι τα τέσσερά του, ζούσε στο ράντσο κανονικά τον μάλλον όχι ιδιαίτερα συναρπαστικό προβατίσιο βίο του: βοσκή, ύπνος, μια φορά το χρόνο κούρεμα. Ώσπου ξαφνικά, το 1998, σηκώθηκε κι έφυγε. Έξι ολόκληρα χρόνια έζησε σαν ερημίτης με ό,τι έβρισκε στην περιοχή και δεν ήταν λίγες οι φορές που δεν έτρωγε και καθόλου. Παρά τις δυσκολίες, ο Shrek επέζησε. Το 2004 βρέθηκε σε μια σπηλιά κοντά στο Bendigo από μια ομάδα που έψαχνε για προβατα. Όταν τον αντίκρισαν δεν πίστευαν στα μάτια τους. Γιατί ο Shrek είχε αποκτήσει πλέον και όψη ερημίτη: Σχεδόν όλο του το σώμα είχε καλυφθεί από το μαλλί του, μιας που είχε έξι ολόκληρα χρόνια να κουρευτεί. Ήταν αγνώριστος. Το μαλλί του έφτανε τώρα για να φτιαχτούν κουστούμια για 20 άνδρες. Το βάρος του μαλλιού του Shrek ήταν 27 κιλά, τη στιγμή που ο μέσος όρος είναι 4,5 κιλά για τα Merino.
Στη Νέα Ζηλανδία, όπου η αναλογία προβάτων-ανθρώπων είναι 20 προς 1 (και η ζωή ακόμα και των ανθρώπων σε εθνικό επίπεδο δεν έχει και τεράστιες συγκινήσεις), ο Shrek έγινε διάσημος. Η χάρη του έφτασε έως και στη Βουλή, όπου συναντήθηκε με την Πρωθυπουργό της χώρας και έγινε εθνικό σύμβολο. Το άκρως καθυστερημένο κούρεμα του Shrek μεταδόθηκε ζωντανά σε εθνικό δίκτυο και κράτησε 20 λεπτά. Το μαλλί του δημοπρατήθηκε και τα έσοδα, γύρω στα 150.000 δολάρια Νέας Ζηλανδίας, διατέθηκαν σε φιλανθρωπικά ιδρύματα για παιδιά.
Αλλά η δραστηρότητα του Shrek δεν τελείωσε εκεί. Όντας πλέον το αγαπημένο ζώο της χώρας, συνέχισε να περιοδεύει προσφέροντας με την παρουσία του και μόνο χαρά. «Είχε απίστευτη προσωπικότητα», λέει ο ιδιοκτήτης του Shrek, που ανέλαβε την προβολή του ιδιαίτερου ζώου του και τη διαχείριση της διασημότητάς του. «Αγαπούσε τα παιδιά και ήταν πολύ καλός με τους ηλικιωμένους στους οίκους ευγηρίας». Γύρω στα 16 του, ο Shrek ήταν πια κι αυτός ηλικιωμένος – για την ακρίβεια, υπέργηρος. Πέθανε ήσυχα, μετά από ευθανασία που του έκανε κτηνίατρος, στις 6 Ιουνίου του 2011.
dimart 