Gymnopédies

Αυτό δεν είναι τραγούδι #28
Dj της ημέρας: Ελένη Κεχαγιόγλου

«Γεννήθηκα πολύ αργά σε έναν κόσμο αρχαίο», είχε δηλώσει κάποτε ο γάλλος συνθέτης και πιανίστας Ερίκ Σατί (1866-1922). Στην πραγματικότητα, γεννήθηκε πολύ νωρίς, όπως κάθε πρωτοπόρος καλλιτέχνης, ανεξαρτήτως εποχής.

Στα 22 του χρόνια, ο Σατί συνθέτει τρία έργα για πιάνο (που έμελλε να γίνουν τα πιο γνωστά του), «Les Trois Gymnopédies», ανακαλώντας την ετήσια γιορτή των Σπαρτιατών, «Γυμνοπαιδίαι»· επρόκειτο μάλλον για το τελευταίο στάδιο της αγωγής στη Σπάρτη, όπου γυμνοί έφηβοι και γυμνά παιδιά εκτελούσαν γυμναστικές ασκήσεις, αναπαριστώντας ρυθμικά κινήσεις της πάλης. Την πρώτη και την τρίτη από τις «Gymnopédies» του Σατί ενορχηστρώνει μερικά χρόνια αργότερα, το 1897, ο αγαπημένος του φίλος, και ήδη δημοφιλής, Κλωντ Ντεμπυσύ (ο οποίος θεωρούσε ότι η δεύτερη δεν μπορεί να ενορχηστρωθεί).

Πολύ μελάνι έχει χυθεί για την αξία των έργων «Trois Gymnopédies», που αποτελούν την πρώιμη εισαγωγή στη σύγχρονη μουσική του 20ού αιώνα, μα αυτό ενδιαφέρει τον μουσικολόγο. Ο ακροατής συγκινείται με τον τρόπο που η πραγματική τέχνη ξέρει να συγκινεί: άμεσα και άλλο τόσο αιφνίδια. Ερεθίζουν τη φαντασία, ανακαλούν με τον τρόπο τους μνήμες, βοηθούν το νου να τρέχει και ταυτόχρονα να γαληνεύει — είναι Σατί. Και το ιδεώδες ακρόαμα στο τέλος μιας μέρας.

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. 

* * *

Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια