—της Όλγας Σελλά—
«Ο δήμος στηρίζει τη ΔΕΒΘ γιατί ο θεσμός δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στην πόλη: τη βαρύτητα της διανόησης που σηματοδοτεί το βιβλίο». Αυτή την εύστοχη παρατήρηση έκανε την περασμένη εβδομάδα, στη συνέντευξη Τύπου, για τη φετινή, 10η Διεθνή Εκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης ο δήμαρχος της πόλης, Γιάννης Μπουτάρης.
Και άθελά του έθιγε το ανακάτεμα που έχει γίνει από τότε που εδώ και τέσσερις μήνες ανακοινώθηκε, στην ουσία, η κατάργηση του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου.
Διότι, ενώ ανακοινωνόταν ουσιαστικά η κατάργηση του ΕΚΕΒΙ, παραλλήλως «έτρεχαν» (και έπρεπε οπωσδήποτε να υλοποιηθούν) οι δράσεις του φορέα για την εθνική πολιτική βιβλίου που ήταν ενταγμένες στο ΕΣΠΑ. Ετσι, όλο αυτό το διάστημα οι εργαζόμενοι δουλεύουν για την υλοποίηση της Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης, το πρόγραμμα της οποίας συγκροτήθηκε και ανακοινώθηκε. Μόνο που τώρα πρέπει ν’ αποφασίσουμε τι θα γίνει τελικά με το ΕΚΕΒΙ. Γιατί η ζωή έδειξε ότι η «ψεκάστε-σκουπίστε» κατάργηση έγινε χωρίς προηγούμενο σκεπτικό και προγραμματισμό για το μέλλον της πολιτικής βιβλίου. Και τώρα, που το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης πρέπει να δει ποιοι από τους οργανισμούς θα καταργηθούν γιατί πράγματι δεν προσέφεραν έργο και ποιοι θα εξορθολογιστούν και θα ενωθούν με άλλους συναφείς, αποδείχθηκε ότι το βιβλίο είναι ένας τομέας τον οποίο δεν μπορούμε να προσπεράσουμε ελαφρά τη καρδία.
Σκέψεις και ιδέες προς αυτή την κατεύθυνση υπάρχουν αρκετές. Η Θεσσαλονίκη φαίνεται ότι αγκαλιάζει τη δράση της ΔΕΒΘ (τόσο ο δήμαρχος όσο και ο νέος περιφερειάρχης) προσβλέποντας και στην προσέλκυση των δεσμών ανάμεσα στις βαλκανικές χώρες. Θετικό και αναγκαίο. Το προσωρινό διοικητικό συμβούλιο, που ορίστηκε για να εκκαθαρίσει το ΕΚΕΒΙ, πείστηκε ότι πολλά είναι αυτά που πρέπει ν’ αλλάξουν και να διορθωθούν, χωρίς όμως το ΕΚΕΒΙ να περάσει για πάντα στην ιστορία. Εκεί, στην ίδια πόλη υπάρχει η έδρα κι ενός άλλου φορέα, που έχει ήδη διαγράψει τη δική του ιστορία στον τομέα του βιβλίου και της μελέτης της γλώσσας. Είναι το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας. Κάποιοι πιστεύουν ότι είναι ο συναφής φορέας για κοινή δράση και λειτουργία με τη νέα μορφή του ΕΚΕΒΙ, που έχει εγγράψει τη δική του σημαντική συμβολή στην πολιτιστική ιστορία του τόπου. Οι φωνές για μια κοινή πορεία των δύο οργανισμών ακούγονται ολοένα και δυνατότερα.
Το θέμα είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι πολλά πράγματα δεν μπορούν να είναι όπως ήταν πριν. Καλούμαστε όλοι να δούμε όσα υπήρχαν κάτω από το πρίσμα των πραγματικών αναγκών και της μεγαλύτερης απόδοσης στον τόπο και στον πολιτισμό. Ο χώρος του βιβλίου ήταν ανέκαθεν το συγκριτικό μας πλεονέκτημα στον πολιτισμό. Χρειάζεται μια κατεύθυνση, που να του δώσει την ευκαιρία να διαδραματίσει νέο ρόλο στα Βαλκάνια και στην Ευρώπη του 21ου αιώνα. Γιατί χρειαζόμαστε όσο τίποτα «τη βαρύτητα της διανόησης».
Πηγή: Η Καθημερινή
dimart 