Πρωτομαγιά
—Άρης Αλεξάνδρου—
Στα τζάμια σου μπουμπουκιάζει η χτεσινή βροχή
τώρα που η παραλία ανάβει τα φανάρια της.
Ένα καΐκι στάθηκε καταμεσίς στο πέλαγο.
Γαλήνη.
Περίμενε δω με το βλέμμα στις σταγόνες
(δυο ανθισμένες γαλάζιες σταγόνες τα μάτια σου).
Περίμενε. Θα ξημερώσει.
Θέλω να σε ξέρω στο παράθυρο
αγναντεύοντας κατά τον τόπο της χαραυγής
νοσταλγώντας το περσινό καλοκαίρι.
(Τα νερά ν’ ανασαίνουν ζεστασιά
το γυμνό σώμα της ημέρας πλαγιάζει μες στα στάχυα
κι ανάμεσα απ’ τα δάχτυλα κρυφοκοιτάει μια παπαρούνα.)
Θέλω να σου χαρίσω ένα τόσο δα ουράνιο τόξο
τώρα στα γενέθλια της δεκαοχτάχρονης αυγής,
ένα λουλουδένιο δαχτυλίδι
μια υπόσχεση ελπίδας.
Σημείωση του dim/art: (ξανα)διαβάζοντας την «Πρωτομαγιά» του Άρη Αλεξάνδρου, μας ήρθε στο νου το «Επί ασπαλάθων» του Γιώργου Σεφέρη. Ανατρέξαμε και διαπιστώσαμε τη σύμπτωση της λέξης «γαλήνη», που υπάρχει και στα δύο ποιήματα, μόνη της σε έναν στίχο, και μάλιστα στο ίδιο σημείο (της δομής) του ποιήματος και με την ίδια μάλλον λειτουργία.
Η «Πρωτομαγιά» του Αλεξάνδρου δημοσιεύτηκε στη συλλογή Ακόμα τούτη η άνοιξη (Απρίλης 1946). Το «Επί ασπαλάθων» ο Σεφέρης το έγραψε στις 31 Μαρτίου του 1971· αναφέρεται στη δικτατορία (συγκεκριμένα, στους δικτάτορες, στην τιμωρία των τυράννων) και είναι το τελευταίο του ποίημα. Δεν κάναμε περαιτέρω φιλολογική έρευνα και δεν γνωρίζουμε εάν έχει επισημανθεί η ενδιαφέρουσα αυτή σύμπτωση (η λέξη χρησιμοποιείται εδώ με την ετυμολογική έννοια), η οποία μπορεί να είναι είτε τυχαία είτε συνειδητή ή ασυνείδητη αναφορά του Σεφέρη στον Αλεξάνδρου.
Επί ασπαλάθων
—Γ. Σεφέρης—
Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού.
πάλι με την άνοιξη.
Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες
το κόκκινο χώμα και οι ασπάλαθοι
δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια
και τους κίτρινους ανθούς.
Απόμερα οι αρχαίες κολόνες, χορδές μιας άρπας που αντηχούν
ακόμη…
Γαλήνη
— Τι μπορεί να μου θύμισε τον Αρδιαίο εκείνον;
Μια λέξη στον Πλάτωνα θαρρώ, χαμένη στου μυαλού
τ’ αυλάκια.
τ’ όνομα του κίτρινου θάμνου
δεν άλλαξε από κείνους τους καιρούς.
Το βράδυ βρήκα την περικοπή:
«τον έδεσαν χειροπόδαρα» μας λέει
«τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν
τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν
απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους
και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο κουρέλι».
Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του
Ο Παμφύλιος ο Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος
dimart 