Τα συνήθη θαύματα

Ο δημοσιογράφος που δεν πήρε χαμπάρι τον πόλεμο

—της Αλεξάνδρας Χαριτάτου—

Στο κλείσιμο μιας ημέρας που οι περισσότεροι έχουν συνδυάσει με την μεγάλη εορτή της χριστιανοσύνης ή/και με μια θλιβερή εθνική επέτειο, που μας εισήγαγε στον χειρότερο πόλεμο της Ιστορίας, εγώ θυμάμαι κάθε χρόνο —από τότε που πρωτοδιάβασα γι’ αυτήν— μια μεγαλειώδη δημοσιογραφική γκάφα, από εκείνες που επισκιάζουν ακόμα και τα σχετικά πρόσφατα ατοπήματα εφημερίδων μεγάλης κυκλοφορίας, που περιέγραψαν συναντήσεις που δεν έγιναν ή ψυχρότητα ανάμεσα σε άτομα που ουδέποτε συναντήθηκαν.

Πριν από 70+ χρόνια, με τα πενιχρά μέσα τηλεπικοινωνίας της εποχής (χωρίς ίντερνετ, χωρίς κινητά, χωρίς social media και, ως εκ τούτου, χωρίς αστραπιαία διάδοση κάθε πληροφορίας), κάποια αθηναϊκή εφημερίδα έστειλε, ώς είθιστο, έναν δημοσιογράφο να καλύψει τους μεγαλοπρεπείς εορτασμούς της Μεγαλόχαρης στην Τήνο.

Ο δημοσιογράφος μας όμως, βρήκε την ευκαιρία να εκδράμει μετά προσφιλούς του ύπαρξης· αντί λοιπόν να πάει στην Τήνο, ώς όφειλε, πήγε… κάπου αλλού — και τηλεγράφησε το αναμενόμενο ρεπορτάζ στην εφημερίδα του, περιγράφοντας λεπτομερώς τη λαμπρή τελετή, την κατανυκτική ατμόσφαιρα, τα πλήθη πιστών κ.ο.κ. Ολοκληρώνοντας, δεν παρέλειψε να αναφέρει πως «γίνανε και τα συνήθη θαύματα».

Παρέλειψε όμως μια μικρή λεπτομέρεια: ήταν 15 Αυγούστου του 1940· εκείνο το πρωινό στις 8.30 π.μ., τον εορτασμό της επετείου της κοιμήσεως της Θεοτόκου επισκίασε ένα ιδιαίτερα σοβαρό γεγονός: τορπιλίστηκε —εντελώς απρόκλητα— από τους Ιταλούς μέσα στο λιμάνι της Τήνου το καταδρομικό «Έλλη» —με θύματα οκτώ νεκρούς και δεκάδες τραυματίες— ενώ ευτυχώς αστόχησαν οι υπόλοιπες τορπίλες των Ιταλών, που είχαν στόχο δυο επιβατηγά πλοία. Αυτή η «λεπτομέρεια», την οποία παρέλειψε να συμπεριλάβει στο «επιτόπιο» ρεπορτάζ του ο δημοσιογράφος μας, σήμανε και την είσοδα της χώρας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο…