Το μουσείο των αναμνήσεων
—της Μυρσίνης Λιοναράκη—
Στη παριζιάνικη γειτονιά του Saint Germain des Près, στον αριθμό 5 της οδού Verneuil οι σκαλωσιές έχουν ήδη στηθεί και οι εργάτες δουλεύουν, λέει, πυρετωδώς. Όλα αυτά για να προλάβουν όσο πιο γρήγορα να ανοίξει στο κοινό τις πόρτες του το θρυλικό σπίτι που έζησε ο Serge Gainsbourg.
Ένα σπίτι που αφημένο πια στον χρόνο είχε γεμίσει κυριολεκτικά στην πρόσοψή του από γκράφιτι. Μάλιστα, ένας νέος πειραματικός καλλιτέχνης έφτιαξε και αυτό το βιντεάκι που ακολουθεί, βασισμένο σε σταθερές φωτογραφίες που έβγαζε επί 4 χρόνια, από το 2005 έως το 2009.
Τα αμέτρητα πια γκράφιτι που σκέπαζαν τους εξωτερικούς τοίχους έχουν ήδη δώσει τη θέση τους σε ένα αστραφτερό και ολόφρεσκο λευκό χρώμα, κάτι που δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο. Οι μεν γείτονες της σικ αυτής γειτονιάς στο 7ο διαμέρισμα δηλώνουν ικανοποιημένοι που επιτέλους το σπίτι του Gainsbourg δεν δείχνει σαν τη μύγα μες στο γάλα, οι δε παλιοί φίλοι αλλά και θαυμαστές του καλλιτέχνη δεν κρύβουν τη δυσαρέσκειά τους. Ο τραγουδιστής Benjamin Biolay μόλις ενημερώθηκε για την είδηση δημοσίευσε στο λογαριασμό του στο twitter σχόλιο που αναφέρει ότι «Είναι πολύ στενάχωρο να βλέπεις το σπίτι του Gainsbourg χωρίς “διακόσμηση”».
Οι υπεύθυνοι της αναγέννησης του σπιτιού, δε δίστασαν μάλιστα να αναρτήσουν στην είσοδο και ένα —ομολογουμένως προχωρημένο— πανό που έγραφε: «Αγαπάτε τον Serge; Το ίδιο να σεβαστείτε και τον χώρο αυτόν μέχρι το τέλος των εργασιών. Μετά, θα υπάρχει πάντα χρόνος να γράψετε».
Υπολογίζεται ότι κάπου στα μέσα Σεπτέμβρη το σπίτι θα είναι έτοιμο να υποδεχτεί τους πρώτους επισκέπτες. Ήδη όμως εδώ και χρόνια, το οίκημα της οδού Verneuil περιλαμβάνονταν στη λίστα με τα must visit μέρη του Παρισιού σε πολλούς οδηγούς. Μία βόλτα στο google θα σας εμφανίσει αμέσως αμέτρητες αναμνηστικές φωτογραφίες τουριστών και θαυμαστών έξω από τις πόρτες του.
Το σχεδόν εγκαταλελειμμένο σπίτι, όπως υποστηρίζει το περιβάλλον του διάσημου καλλιτέχνη, ήταν σε πολύ κακή κατάσταση και οι τοίχοι έδειχναν ότι δε θα κρατούσαν για πολύ ακόμα. Η ανακαίνιση λοιπόν θέλει ακόμα δουλειά αλλά το αποτέλεσμα ελπίζουν όλοι να είναι αντιπροσωπευτικό του στιλ και της ατμόσφαιρας που ο ίδιος ο Gainsbourg είχε επιλέξει.
Σημαντικός παράγοντας της επιτυχίας του έργου είναι η παρουσία του στενού φίλου του καλλιτέχνη, του Jean-Pierre Prioul, που παρακολουθεί από κοντά και επιβλέπει όλες τις εργασίες μεταμόρφωσης. Είναι ο ίδιος που διαβεβαιώνει γαλλικό πρακτορείο ότι «Όλα μέσα στο χώρο έχουν μείνει στη θέση τους. Λείπει μόνο η προσωπικότητα!».
Το σπίτι που ο Gainsbourg έζησε 22 χρόνια, σίγουρα δεν είναι ένα τυχαίο σπίτι. Σήμερα, ιδιοκτήτρια του ακινήτου όπου ο συνθέτης έζησε από το 1969 έως τον θάνατό του το 1991 είναι η κόρη του Charlotte. Και για την ίδια το μέρος φυσικά είναι οικείο, αφού εκεί έκανε τα πρώτα της βήματα και σήμερα θεωρούνται θρυλικές οι φωτογραφίες της οικογένειας στα δωμάτιά του.
Παρόλο που ο ίδιος ο Gainsbourg το εγκατέλειπε για καιρό προτιμώντας να μένει σε ακριβά ξενοδοχεία (λέγεται, μάλιστα ότι το αγαπημένο του ήταν το Hotel des Beaux-Arts και μάλιστα το δωμάτιο που έζησε ένα από τα ινδάλματά του, ο Oscar Wilde). Επίσης λέγεται ότι όταν ο Gainsbourg ήθελε να ξεφύγει από ερωμένες, φίλους και θαυμαστές έβρισκε καταφύγιο στο πατρικό του σπίτι, αυτό των γονιών του. Αυτά όμως συνέβαιναν κυρίως τα πρώτα χρόνια. Η Jane Birkin είναι μάλλον εκείνη που τον έπεισε να εγκατασταθούν στο σπίτι της οδού Verneuil. Και εκεί διαδραματίστηκαν και μερικές από τις κυριότερες σκηνές της θυελλώδους σχέσης τους, ενώ εκεί έζησε τα περισσότερα χρόνια και η οικογένεια που έστησαν. Οι εσωτερικοί λευκοί τοίχοι του σπιτιού αντικαταστάθηκαν γρήγορα από μεγάλα έργα τέχνης, με κυρίαρχο χρώμα πάντα το μαύρο. Το μαύρο που ο Gainsbourg δε θεωρούσε, όπως έλεγε, χρώμα, αλλά αξία.
Η Charlotte είχε καιρό τώρα εκφράσει τη διάθεσή της να μεταμορφώσει το σπίτι σε μουσείο – «το μουσείο των αναμνήσεών μου», όπως χαρακτηριστικά δήλωνε. Έτσι κι αλλιώς, το ίδιο το σπίτι επί Gainsbourg και μετά τις άπειρες παρεμβάσεις του στην αρχική διαμόρφωση, έμοιαζε αρκετά με μουσείο. Πώς άλλωστε θα μπορούσε να μη μοιάζει με μουσείο ο χώρος που έζησε ένας καλλιτέχνης για τον οποίο την ημέρα της κηδείας του ο Φ. Μιτεράν ανέφερε: «Ήταν ο Baudelaire μας, ο Apollinaire μας. Ανέβασε το τραγούδι ψηλά, στην κατηγορία της τέχνης».
Να θυμίσουμε φυσικά ότι ο Gainsbourg ήταν εκτός από δημοφιλής και πολυπράγμων καλλιτέχνης, αφού δούλεψε και σαν συνθέτης, και σαν ποιητής, και σαν ερμηνευτής αλλά και σαν κινηματογραφιστής και ηθοποιός. Και φυσικά ήταν ο άνθρωπος που δημιούργησε και ερμήνευσε το αινιγματικό «Je t’aime, moi non plus», που σόκαρε πολλούς με την έκθεση της προσωπικής του ζωής και που έκαψε γυναικείες καρδιές από μακριά και από κοντά.
Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Vintage < Αφιερώματα
dimart 