Ο ήχος του κουδουνιού στο σπίτι του Στυλιανού Αλεξίου

—του Γιώργου Ζεβελάκη—

Έπαιρνα αριστερά τον μικρό δρόμο μετά το Μεϊντάνι, σταματούσα λίγα μέτρα πιο πέρα, στον αριθμό 3, και πίεζα ελαφρά ένα φθαρμένο ηλεκτρικό κουδούνι, περιμένοντας ν’ ακούσω τη γνώριμη φωνή «σας ανοίγω». Είχε  συνήθως προηγηθεί τηλεφώνημα από την Αθήνα. Στην οδό Αργυράκη λοιπόν, ο ήχος του κουδουνιού και η αναμονή της φωνής του Στυλιανού Αλεξίου στο θυροτηλέφωνο. Η συζήτησή μας άρχιζε αμέσως και διαρκούσε ώρες.

Σήμερα, ένα χρόνο μετά, η επίσκεψη τελείωσε πριν αρχίσει, στο απλό πάτημα του κουδουνιού. Έληξε σε εκείνο το νικελένιο τετράγωνο κουμπί, κυρτό και γυαλιστερό σαν καθρεφτάκι.

12.11.2014

* * *

Στυλιανός Αλεξίου, 1921-2013

Η ελληνική πατριδογνωσία του Στυλιανού Αλεξίου

Εδώ άλλες επετειακές αναρτήσεις του dim/art