Οι ταξιδιώτες

—της Stucano Closer—

Κάθε άνθρωπος αντιμετωπίζει τις τραγωδίες της ζωής διαφορετικά.

Έτσι, όταν ο 67χρονος σήμερα Αρά Γκουρετζιάν από το Νέιπλς της Φλόριντα έχασε μέσα σε λίγα χρόνια τη γυναίκα του και τον γιο του, αποφάσισε να κάνει κάτι για να μην τρελαθεί.

Συγκεκριμένα, παράτησε τη δουλειά του ως σεφ και ξεκίνησε ένα ταξίδι, που πλέον κλείνει δέκα χρόνια και κοντά 300.000 μίλια ανά την αμερικανική ήπειρο, με τη μοτοσυκλέτα του.

Μόνος; Όχι, όχι μόνος.

Ο Αρά, σε όλο αυτό το ατέλειωτο, όπως δείχνει, ταξίδι, έχει συντροφιά πάντα, δίπλα του, στο «καλάθι» της μοτοσυκλέτας του, το ημίαιμο πιτμπουλάκο του, τον Σπίριτ. «Ο Σπίριτ έχει γίνει πλέον η ζωή μου, και αντιστρόφως. Είμαστε ένα εμείς οι δυο. Και είναι, βέβαια, τρομερός μηχανόβιος, και απίστευτος τύπος, έτσι όπως κάθεται στο καλάθι με τα γυαλιά του και το κράνος του», λέει ο Αρά για τον συνταξιδιώτη του. «Ξέρω ότι ακούγεται λίγο κλισέ, αλλά κάθε μέρα του ταξιδιού είναι αξιομνημόνευτη. Ζούμε τη στιγμή – κι αυτό το έμαθα από τον Σπίριτ».

Υπάρχει, βέβαια, και μια ακόμα σημαντική λεπτομέρεια στην ιστορία: πριν από χρόνια, ο Αρά βρήκε τον Σπίριτ σε κάποιο καταφύγιο και τον έσωσε την τελευταία στιγμή, μια μέρα πριν πάει για ευθανασία.

Τώρα, τόσα χρόνια μετά, ο Σπίριτ ανταποδίδει στον Αρά τη χάρη κάθε μέρα: είναι αυτός που του ξανάδωσε, κυριολεκτικά, ζωή.

* * *

Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Ποιον είπες ζώο, ρε;