Το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας

Αυτό δεν είναι τραγούδι #504
Dj της ημέρας, η Νατάσσα Συλλιγνάκη

— Τι μουρμουράς εκεί, παιδάκι μου;

Δυο μέρες τώρα ο Άκης μουρμουρίζει ρυθμικά ένα σκοπό, που κάτι μου θυμίζει αλλά δεν μπορώ να καταλάβω. Είναι από κείνες τις φορές που σου «κολλάει» κάτι και δεν μπορείς να το σταματήσεις.

— Δεν είμαι σίγουρος, νομίζω το «Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας»

Για φαντάσου! Έχω ίδια ηλικία μ’ αυτό, το 1971 γράφτηκε, για την ταινία «Ευδοκία» του Αλέξη Δαμιανού. Σε μια από τις πρώτες σκηνές του έργου το χορεύει ο λοχίας πρωταγωνιστής για τα μάτια μιας χαρούμενης πόρνης, της Ευδοκίας. Παρακμιακή Ελλάδα, φτώχεια, δυσκολίες, κοινωνικές αγκυλώσεις.
Ο Μάνος Λοΐζος έγραψε τη μουσική αφού είδε τη σκηνή της ταινίας — ο Γιώργος Κουτούζης, ο «λοχίας» πρωταγωνιστής της ταινίας, έχει πει πως χορεύει την «Άτακτη» του Μάρκου Βαμβακάρη. Το ζεϊμπέκικο είναι από τα ωραιότερα, ίσως το ωραιότερο που έχουμε. Χωρίς λόγια — ο «αστικός μύθος» λέει πως ο Μάνος πρότεινε στον Λευτέρη Παπαδόπουλο να βάλει στίχους, κι εκείνος αρνήθηκε. Η μουσική είναι τόσο δυνατή, που μιλάει μόνη της. Και σίγουρα αναγνωρίζεται σαράντα τέσσερα χρόνια μετά. Ακόμα κι από δεκαεξάχρονους έφηβους, που δεν έχουν δει (κι ίσως να μην δουν) ποτέ την ταινία.

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.

* * *

Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια