Η παρουσία
—Ντενίζ Λέβερτοφ—
Μετάφραση: Αλέξης Τραϊανός
Σαν το σπίτι πάνω στον χορταριασμένο λόφο
όπου τα κριάρια τρίβουν τα κέρατά τους στη βεράντα
και τα γυμνά σου πόδια στα δάπεδα της σιωπής
μιλάν στα έπιπλα με ομοιοκατάληκτες στροφές,
σοβαρά στήθη συρταριών και βαριές καρέκλες
στραφταλίζουν τον ήλιο που άφησες μέσα!
Πριν μπω στις κάμαρες τις μοναξιάς σου
με το ζωντανό μου σχήμα, θα ‘χω γίνει αόρατη,
σέρνοντας τη σκιά μου. Πάνω και κάτω μαζί σου
κι έξω στο δρόμο και στα βράχια μέχρι τον ποταμό
να πιω τις κρύες ψεκάδες. Θα πιστέψεις
πως κάποιο πουλί διάβηκε απ’ το παράθυρο, μια περιπλανώμενη μέλισσα
βόμβισε στο διάδρομο, ένας άνεμος
κυμάτισε τα μπρούντζινα χόρτα. Ή θα
καταλάβεις ποιος είναι;
* * *
Εδώ άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων
dimart 