Σας αρέσει ο Μίνγκους;

Αυτό δεν είναι τραγούδι #575
Dj της ημέρας, ο Γιώργος Ζαχαριάδης

1987. Κέντρο εκπαίδευσης στη Σπάρτη και πρώτη μετάθεση Έβρο. Δεν έλεγε να τον αφήσουμε να πάει μόνος του. Τρεις σε ένα Ζάσταβα, χωρίς να πούμε και για τον σκύλο. Έτσι πηγαίναμε διακοπές, έτσι θα συνοδεύαμε τώρα και τον τέταρτο της παρέας, τον πρώτο που πήγε φαντάρος.

Αναχώρηση από Αθήνα για Σπάρτη νωρίς το πρωί. Να πάμε, να τον πάρουμε, να διασχίσουμε ολόκληρη την Ελλάδα και να τον παραδώσουμε στη μονάδα, να υπηρετήσει τη μαμά πατρίδα. Και να γυρίσουμε Αθήνα, φυσικά. Τώρα κουράζομαι μόνο που το σκέφτομαι. Αλλά τότε ήμασταν 20. (Δηλαδή τρεις ήμασταν, χώρια ο σκύλος, αλλά ήμασταν είκοσι ετών, αυτό εννοώ).

— Στρίβω εδώ, ε; ρωτάω.
— Άσε, στρίβει ο Τάσος.

Εξακολουθούμε να χαχανίζουμε ενώ βγαίνουμε στην Εθνική. Και ο Τάσος στρίβει ήδη το δεύτερο. Προβλέπεται μεγάλο ταξίδι.

Στον Ασπρόπυργο τα φουγάρα καπνίζουν σχεδόν όσο κι εμείς. Ο σκύλος κοιμάται βαθιά.

— Σας αρέσει ο Μίνγκους; ρωτάω.
— Όχι, μου απαντούν εν χορώ. Αφού το ξέρεις, γιατί ρωτάς;
— Γιατί πήρα μαζί μόνο μία κασέτα. Μαντέψτε τι.

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στοdimartblog@gmail.com.

* * *