Τα χάρτινα γεύματα της Κάθριν Μάνσφιλντ

—της Stucano Closer και της Μαργαρίτας Ζαχαριάδου—

Η Κάθριν Μάνσφιλντ δεν είχε χρόνο για μαγείρεμα. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχε χρόνο γενικώς, αφού πέθανε πολύ νέα, μόλις στα 34, από φυματίωση. Κι όμως, ο προσωπικός και συγγραφικός της βίος έμοιαζε σαν ένα διαρκές κυνηγητό με το φαγητό – και κυρίως με όσα αυτό συμβολίζει. Δηλαδή, τα πάντα.

Η Μάνσφιλντ έζησε την παιδική της ηλικία στην «επαρχιώτικη» Νέα Ζηλανδία και την ενήλικη στην Ευρώπη, αναζητώντας κάθε λογής συγκινήσεις — κοινωνικές, ερωτικές και γαστριμαργικές. Το φαγητό αποτελούσε ένα είδος εμμονής. Είναι ελάχιστα τα διηγήματά της από τα οποία λείπουν οι αναφορές σε γεύματα (πληθωρικά ή λειψά, μοναχικά ή αμήχανα), που γίνονται το ιδανικό σκηνικό της κοινωνικής της μυθοπλασίας. Οι επιστολές της είναι αντίστοιχα γεμάτες με εντυπώσεις, κρίσεις και επικρίσεις για πιάτα που δοκίμασε ανά την Ευρώπη. Χαρακτηριστική είναι η οργή της για την ελβετική κουζίνα, όπως έγραφε στη φίλη της Ανν Εστέλ Ράις, το 1921: «Στο διάβολο να πάνε. Και το ΦΑΪ. Εντελώς άνευρο. Καταλαβαίνεις τι εννοώ; Μοιάζει λες και έχει ξαπλωθεί εκεί πέρα και σε περιμένει. Ακόμα και οι μπριζόλες είναι σαν τζούφιες. Κι όσο για τον πουρέ πατάτας, σου ‘ρχεται να τον αποκαλέσεις μπάρμπα».

Οι βιογράφοι της επιμένουν ότι, με τον σύζυγό της Τζον Μίντλετον Μάρι έτρωγαν συνήθως το αντίστοιχο junk food της εποχής (έτοιμες πίτες και κονσέρβες), ωστόσο στα κατάλοιπά της βρέθηκαν άφθονες συνταγές σημειωμένες ακόμα και στα πιο απρόσμενα σημεία. Και κατάλογοι εδεσμάτων, και ποιήματα. Σε ένα λογιστικό κατάστιχο, όπου κατέγραφε τα έξοδά της για τσάι, φαρμακείο και μαρμελάδα, γράφει στο περιθώριο:

Τσάι, μαρμελάδα, φαρμακείο
Σήμερα ξεστράτησα μακριά απ’ το οικείο
Σε μονοπάτια απάτητα, μαγαζιά μακρισμένα
Και τώρα τα κωλο-πράγματα είναι όλα φαγωμένα
Το φαρμακείο, η μαρμελάδα και τα τσάγια
Θέε μου, πόσο είναι φτηνά, καλά και άγια!

Παράξενη περίπτωση. Λες και το φαγητό, που τόσο αγαπούσε, ήταν για εκείνη πάντα απείρως πιο ικανοποιητικό επάνω στο χαρτί ως μυθοπλασία, παρά επάνω στο τραπέζι ως πραγματικότητα.

* * *

Καλλιτέχνες στην κουζίνα και σεφ με ανησυχίες:
μια στήλη για την τέχνη της γαστρονομίας και τη γαστρονομία της τέχνης.

Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Η κουζίνα του dim/art