[ακούω πολύ δυνατά τον ήχο του ρολογιού]
—Σωτήρης Κακίσης—
ακούω πολύ δυνατά τον ήχο του ρολογιού, όσο δεν φαντάζεστε. κοιτάω και φοράω πράσινη μπλούζα, κόκκινο πουλόβερ, και μπλουτζήν. είμαι στη μέση του δωματίου και τακτοποιώ το κόκκινο πουλόβερ. τα μάτια μου δεν φαίνονται. η μοκέτα ανεβαίνει να την τιμωρήσω, η μαργαρίτα φυτρώνει στη μοκέτα, όλα μ’ εξαπατούν.
* * *
Από τη συλλογή: Γούνες γυναικείες, αρώματα (1984), που επιτομή της περιλαμβάνεται στην έκδοση:
Σωτήρης Κακίσης, Ποιήματα Ι, Ερατώ (1997, 2008)
Φωτογραφία: Τζων Σαμέλλας



Σχολιάστε