Τεμπελιά
—Γεώργιος Σουρής—
Δεν έχω κέφι για δουλειά,
πάλι με δέρνει τεμπελιά
και κάθομαι στο στρώμα…
Βρίσκω το σώμα μου βαρύ
και όλ’ η γη δε με χωρεί
κι ο ουρανός ακόμα.
Κακά νομίζω τα καλά
και βλέπω μια στα χαμηλά
και μια κοιτώ επάνω…
Σ’ αυτόν τον κόσμο τον χαζό
ας ημπορούσα να μη ζω
μα… δίχως ν’ αποθάνω
* * *
Εδώ άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων
dimart 