Τα απομεινάρια
—Μαρκ Στραντ—
Μετάφραση: Σοφία Γιοβάνογλου
Αδειάζω απ’ τα ονόματα αλλωνών. Αδειάζω τις τσέπες μου.
Αδειάζω τα παπούτσια μου και τα παρατάω πλάι στο δρόμο.
Τη νύχτα γυρίζω πίσω τα ρολόγια·
ανοίγω το οικογενειακό άλμπουμ και με κοιτάζω αγόρι.
Τι να μου κάνει; Οι ώρες κάναν τη δουλειά τους.
Προφέρω τ’ όνομά μου. Λέω αντίο.
Οι λέξεις ακολουθούν προσήνεμες η μια την άλλη.
Αγαπάω τη γυναίκα μου αλλά τη διώχνω μακριά.
Σηκώνονται oι γονείς μου απ’ τους θρόνους τους
μες στα λευκά δωμάτια από σύννεφα. Πώς να τραγουδήσω;
Ο χρόνος μού λέει τι είμαι. Αλλάζω κι απομένω ο ίδιος.
Αδειάζω απ’ τη ζωή μου και η ζωή μου απομένει.
* * *
Εδώ άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων
