Οι θύτες
—Γιάννης Βαρβέρης—
Σαν λείπει το φως τις νύχτες
αντλούμε νερό απ’ τις γειτονικές εστίες
με την απόχη του μίσους.
Καθένας είναι πρόθυμος
για την οποιαδήποτε πτώση
κατάλληλος για τον τυραννικό συνειρμό
το μέγιστον μάθημα
όπου θύματα δεν υπάρχουν
παρά μονάχα θύτες
έτοιμοι να προσφέρουν
γην και ύδωρ
στην πρώτη τύψη.
Όποτε με πίστεψαν
ένιωσα θύτης.
Καλύτερα—
παρά να παρακολουθείς ενταφιασμούς.
Γιάννης Βαρβέρης, Το ράμφος, Ύψιλον / βιβλία, 1984
* * *
Εδώ άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων
dimart 