Αυτό δεν είναι τραγούδι #1390
DJ της ημέρας, η Μαργαρίτα Ζαχαριάδου
Το ελληνικό καλοκαίρι είναι διάφορα ωραία πράγματα –θάλασσες, μπάνια, καρπούζια, όχι καλοριφέρ- έχει όμως και ένα σωρό πράγματα που όποιος βλέπει γενικώς τα ποτήρια μισοάδεια, μπορεί να κεράσει μισά ποτήρια σε όλο τον πληθυσμό της παραλίας του Σχοινιά μεσημέρι Σαββάτου τον Αύγουστο.
Ένα απ’ αυτά τα αγαπημένα πράγματα των μισοαδειοποτηριστών είναι και οι μύγες.
Επειδή όμως εγώ είμαι από εκείνους που το καλοκαίρι δεν ασχολούνται με μισοάδεια ή μισογεμάτα αλλά βλέπουν παντού πακτωλούς να ρέουν, χαμογελώντας ηλίθια την ώρα που όλοι οι άλλοι αφήνουν τα μαχαίρια στον ήλιο για να είναι και πυρωμένα όταν θα σφάζουν τον πλησίον, έτσι, χωρίς συγκεκριμένο λόγο – επειδή, λοιπόν, μου αρέσει το καλοκαίρι όπως και να είναι, με βρήκε πριν λίγες μέρες το μεσημέρι, ένα ιδιαιτέρως ζεστό μεσημέρι, να κραδαίνω τη μυγοσκοτώστρα που είχα μόλις αγοράσει από το σούπερ μάρκετ και να σαρώνω σαν τον Τερμινέιτορα τον χώρο για να εντοπίσω μύγες να ξαποσταίνουν και να τις σκοτώνω τραγουδώντας μεπερισσό μπρίο «Ντουβ-ντουβ-ντουβ. Ανάδαγουαν μπάιτς δε ντάστ-ααχ». Γιατί ήταν πολλές οι μύγες, Άρη. Αλλά κι εγώ είμαι καλή – έχω το σωστό σπάσιμο του καρπού, έξοχο ντράιβ και καθόλου κακό ρεβέρ επίσης. Ίσως, βέβαια, να παραήμουν καλή για τη μυγοσκοτώστρα μου. Γιατί με κάθε πρόσκρουση, εκτός από τη μύγα, πέθαινε και ένα κομμάτι του φονικού μου όπλου. Έσπαγε και τα κομματάκια εκτινάσσονταν ανά το σπίτι.
Έτσι, στο τέλος δεν ήξερα για ποιον τραγουδούσα πια: για τις μύγες ή για τη μυγοσκοτώστρα, από την οποία δεν έμεινε παρά μόνο η λαβή.
Δεν τις φτιάχνουν πια τις μυγοσκοτώστρες όπως παλιά.
* * *
Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.
* * *
Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια
dimart 