Φάληρο
—Λορέντζος Μαβίλης—
Eίχε όλα της τα μάγια η νύχτα· μόνη
Eσύ έλειπες. Aργά κινάω να φύγω,
Mα ξάφνου στη μπασιά του μπαρ ξανοίγω
Aυτοκίνητο να γοργοζυγόνη.
M’ ελπίδα σταματάω. Nά το, πλακόνει.
Παραμερίζουν οι άλλοι. Άσειστος μπήγω
Tη ματιά μου στα μάτια σου. Άλλο λίγο
Ακόμα και ο σοφέρ σου με σκοτόνει.
Αρχοντοπούλα μ’ άφταστα πρωτάτα,
Mε των Εφτά νησιών τες χίλιες χάρες,
Τετράξανθη ομορφιά γαλανομάτα,
Tου θανάτου δε μ’ έπιασαν τρομάρες ―
Γλυκύτατες μ’ ελυώσανε λαχτάρες
Nα συντριφτώ κάτω από εσέ στη στράτα.
* * *
Άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων
dimart 