Να οι ψύλλοι, αλλά πού τ’ άχυρα;
—Ερρίκος Μπελιές—
Όπως θα ξέρετε δεν έχουμε εχθρούς οι πύλες μας είναι αφρούρητες κι όλοι δουλεύουμε σε έργα ειρηνικά
υποκρινόμαστε τους πάνοπλους αλλά καθένας μας φοβάται πως δεν τον φοβόμαστε όσο πρέπει
μένουμε σπίτι και νωρίς κρεβάτι για να τίκτουμε όνειρα με ήρωες
αλλά κυρίως ν’ αποφεύγουμε κάθε συζήτηση για τους προγόνους μας που είναι φυσικά νεκροί
κάποτε με βοστρύχους ζηλευτούς πολέμους νικηφόρους και πηχτές αγάπες
τώρα όμως νεκροί τονίζω
επιζήμιοι όπως το ξαναμαθημένο τραγούδι που δε μιλά για πανικό κακές σοδειές πάνδημη ευδία ηχηρούς Κουρήτες
δε μιλά μόνον ευαγγελίζεται μία βιτρίνα όμοια παπούτσια.
* * *
Εδώ άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων
dimart 