Οικογενειακή συγκέντρωση
—Τζένη Μαστοράκη—
Πλάκωσε το συγγενολόι—
τσέπες γεμάτες ρίγανη τριμμένη, μελισσόχορτο,
εργόχειρα και μαντολάτα.
Γύρω γύρω σπασμένα γυαλιά να μην τους φύγω
κι ένα παιδί περνούσε όλη την ώρα κάτω απ’ το κρεβάτι
όπως στον επιτάφιο.
Μέσα μου βάθυναν τότε τα χρώματα
όπως σε κάτι παλιές αγιογραφίες
και κάποιος πήρε το ψαλίδι
κι άνοιξε μια τρύπα για να βλέπει.
Πετιέται που λες στη μέση της θάλασσας η γοργόνα
και τον φιλεύει μια χούφτα καρύδια
και κείνος αναγνωρίζει τρέμοντας
τη χαμένη αδερφή του
που μικροπαντρεύτηκε στον Καναδά πριν απ’ τον πόλεμο.
Η κάμαρα μύριζε λεμόνι
και πούντρα γεροντίστικη.
Άνοιξα τα μάτια
τους είδα
όλους δικέφαλους
και φοβήθηκα.
Γεννήθηκα 21 Φεβρουαρίου. Μου διαβάσανε την Αγία Επιστολή, κι έπειτα γράψανε Ιφιγένεια, και τη μέρα και το μήνα, πίσω από μια παλιά εικόνα που έτριζε, κι έκανε και θαύματα.
* * *
Άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων
dimart 