Είδωλα
—Λορέντζος Μαβίλης—
Άχαρή μου χαρά, φτωχοί μου στίχοι,
Της ζωής μου ακριβό, κρυφό καμάρι,
Από καθάριο βγαίνετε ζυμάρι
Κ’ είσαστε γεννημένοι όχι όπως τύχει.
Δεν κελαηδάτε ανούσιοι κι άσκοποι ήχοι,
Σαν τραγούδια ελαφρόμυαλου ερωτιάρη,
Μα κι ούτε παραιράτε το συρτάρι
Να βρείτε αγοραστή τόσο τον πήχυ.
Γιατ’ είσαστε ψυχούλες και κορμάκια
Των πόθων και των πόνων μου, που πλήθια
Πικρά μ’ εσυχνοπότισαν φαρμάκια.
Είδωλά ‘ναι οι χαρές, καημός η αλήθεια,
Και αλήθεια είν’ η ζωή! Μα τί με μέλλει:
Θωρώ εσάς κι ο καημός γένεται μέλι.
* * *
Άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων
dimart 