Κατηγορία: Διάφοροι καημοί
-
Παραλία με πετραδάκια
Ανάμεσα στην όγδοη και στην ένατη δημοτική πλαζ –μετρώντας πάντα όπως ερχόμαστε από το Miramare–, υπάρχει μια παραλία με πετραδάκια, γεμάτη από μυξιάρικα με κουβαδάκι και φτυάρι. Αυτό το σημείο της ακτής μαζεύει νεαρά ζευγάρια με παιδιά, και πρόσφατα προτιμάται από όλο και περισσότερους Σέρβους, ίσως επειδή τα ρηχά νερά ταιριάζουν με την όχι πολύ…
-
Εμβολιαστική performance της 7ης Μαΐου στη Helexpo
—της Μαρίας Τοπάλη— Δεν ήταν η πρώτη φορά. Έχω ήδη συνοδεύσει τη μητέρα δις στο εμβολιαστικό κέντρο της Ηλιούπολης και τους θεία Ρ. και θείο Σ. άπαξ, στην Ακαδημίας. Και τις τρεις φορές είχαν όλα κυλήσει άψογα και ευχάριστα, τίποτε όμως δεν προμήνυε το απογειωμένο σκηνικό στο «μέγα» εμβολιαστικό κέντρο της Helexpo σήμερα, στο Μαρούσι.…
-
Διάμεσες γνώσεις που προκαλούν σύγχυση
—του Γιώργου Θεοχάρη— Η φιλοσοφία, το να σπουδάζεις φιλοσοφία, σημαίνει απλώς να μαθαίνεις να σκέφτεσαι, να μαθαίνεις πώς να ξεκαθαρίζεις τις συγχύσεις. Και τώρα που ’μαθες αυτό το πράγμα, είσαι έτοιμος για άλλη δουλειά. – Ludwig Wittgenstein1 10. Η Ανατολή Ανά πάσα στιγμή, κάπου στον πλανήτη Γη ο Ήλιος ανατέλλει. 20. Το Φως…
-
Η δεξαμενή
—του Σόλωνα Σαρακενίδη— Στην Ξάνθη της δεκαετίας του ’50 δεν είχαμε τίποτα. Η μόνη καθημερινή έγνοια της μάνας ήταν το φαγητό. Να βρει τα υλικά, να το μαγειρέψει (δύσκολη διαδικασία με την γκαζιέρα να καπνίζει), να το υπολογίσει σωστά ώστε να φτάσει για τα πέντε στόματα που ήμασταν τότε. Εμείς, τα παιδιά, μόλις έμπαινε το…
-
Υπέρ πίστεως
—της Μαρίκας Τσεβά— Είμαι συνειδητά άθεη από τα δεκαπέντε μου. Δεν με επηρέασε κάτι ώστε να «απαρνηθώ την πίστη μου», ούτε άνθρωπος ούτε βιβλίο (ή ταινία, τραγούδι κ.λπ.). Ούτε είχα καμία κόντρα επιφοίτηση, αλίμονο. Μόνη μου αποφάσισα ότι δεν γίνεται να πιστεύω σε κάτι που δεν έχει αποδειχτεί ότι υπάρχει – πόσο μάλλον να βασίσω…
-
Γιατί φιλάμε;
—του Σάκη Κουρουζίδη— Τι επιδιώκουν οι άνθρωποι μέσω του φιλιού; Πέρα από την υλική διάσταση του φιλιού, που είναι προφανές ότι δεν εξαντλεί το θέμα, το «όργανο» του φιλιού, τα χείλη, η γλώσσα -ή η μύτη- μπορούν να πετύχουν την «πλήρη κτήση» του άλλου ή έχει πεπερασμένες δυνατότητες λόγω του ότι δεν μας επιτρέπει «να…
-
Κράνη, μυοσωτίδες, άνθη των τάφων
—του Γιώργου Τσακνιά— Από το πρωί μού έχει κολλήσει ο στίχος: «κράνη, μυοσωτίδες, άνθη των / τάφων…» Ξέρω από πού είναι (Tristan Corbière, μετάφραση Καρυωτάκη, από τα Άπαντα του 2ου) και ξέρω ότι το θυμάμαι λάθος: τι σχέση μπορεί να έχουν τα κράνη με τα άνθη των τάφων; Καλά, μπορεί να έχουν, αλλά μάλλον δεν…
-
Η αγωνία του συγγραφέα μπροστά στη λευκή σελίδα
—της Σεβαστής Λιοναράκη-Χρηστίδου— Πριν ακόμα ανοίξω καλά καλά το τετράδιο, ένα παιδικό πρόσωπο γεμάτο φακίδες, πρόβαλε μέσα από την Καλύβα του Μπάρμπα Θωμά, αναρριχήθηκε στην πρώτη τσάκιση της σελίδας και ήρθε και στρογγυλοκάθισε στην πρώτη σειρά. «Περάστε κόσμε, περάστε κόσμε, ασώματος η κεφαλή, περάστε», φώναζε τραγουδιστά. Σε χρόνο μηδέν στις πρώτες γραμμές εμφανίστηκαν οι αδελφοί…
-
Οι απεχθείς
—Της Χριστίνας Παπαβασιλείου— Κάποιος πρέπει να μιλήσει και γι αυτούς. Τους αδικημένους της λογοτεχνίας, της ιστορίας, της θρησκείας. Τους αδικημένους που είναι τα εξιλαστήρια θύματα, που είναι ο εύκολος στόχος για το πετροβόλημα, αλλά χωρίς την ύπαρξή τους, εάν δεν είχαν εμπλακεί, κανένας δεν θα θυμόταν τον δικαιωμένο και πολυαγαπημένο πρωταγωνιστή. Τι εννοώ. Πάρτε παράδειγμα…
-
Γιατί οι Έλληνες δεν αγαπούν τα τριγενή και δικατάληκτα επίθετα;
—της Σεβαστής Λιοναράκη-Χρηστίδου— Είναι αποδεδειγμένο. Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες δεν αγαπάνε τα τριγενή και δικατάληκτα επίθετα. Είτε οξύτονα είναι είτε παροξύτονα, ουδείς φαίνεται να τα αγαπά στην Ελλάδα που, αποδεδειγμένο κι αυτό, είναι η αναμφισβήτητη πατρίδα τους. Ακόμα κι αν κάποιος τα θεωρεί ολίγον συμπαθή, δεν έχουν γίνει ποτέ τα δύσμοιρα αυτά επίθετα προσφιλή…
-
Άγιεμου Αγιοβασίλη
Άγιεμου Αγιοβασίλη, γεια και χαρά σου! Πέρσι δε φάνηκες, αλλά δε σου κρατάω κακία. Ήταν κακή η συγκυρία, είπε ο μπαμπάς. Το δώρο σου, είπε, για να σε δικαιολογήσει απ’ ό,τι κατάλαβα, ήταν η ελπίδα. Η μαμά πετάχτηκε και είπε ότι, καπάκι στην ελπίδα, εκείνη προσθέτει και αξιοπρέπεια, γιατί είναι λαρτζ. Ωραία δώρα, αλλά δε…
-
Φωνή Θεού, Οργή Λάου-Λάου
Μονόπρακτο για βαθιά φωνή και περιούσιο λαό —του Γιώργου Θεοχάρη— Οργή Λάου-Λάου: Έλεος, ρε πίστη μου, δεν έχουν καταλάβει τίποτα! Φωνή Θεού (voice off): Τι έχεις πάλι, μωρέ; Τσουρέκια πια! Ο. Λ.-Λ.: Αν υπάρχει Θεός! – συγγνώμη κιόλας. Φ. Θ.: Ο Θεός συγχωρεί – πατέντα υπ. αριθμ. 667, μεσοτοιχία με το Κτήνος. Για λέγε τώρα.…
dimart 