Κατηγορία: Επετειακά
-

«Ήθελα απλώς να ζω με τη μουσική»
Στις 4 Φεβρουαρίου του 2001 πέθανε στο Παρίσι ο Ιάννης Ξενάκης. Για τον Ιάννη Ξενάκη —του Αλέξανδρου Χαρκιολάκη*— Είναι 5 Φεβρουαρίου του 2001 κι εγώ σπουδάζω στο δεύτερο έτος στο τμήμα μουσικών σπουδών του Πανεπιστημίου του Σέφιλντ. Με βλέπει στο διάδρομο της σχολής μου ένας από τους καθηγητές μου και οι πρώτες του λέξεις, πριν καν από τις…
-

Ο εξόριστος / Γιόζεφ Ροτ
—του Νικόλα Σεβαστάκη— Πώς διαμορφώθηκε η ιδιαίτερη κεντροευρωπαϊκή αίσθηση της εξορίας; Μέσα από τις μεγάλες καταστροφές του εικοστού αιώνα, τους δυο παγκόσμιους πολέμους και την εξολόθρευση των Εβραίων της Ευρώπης. Τότε που ανάμεσα στη μνήμη της Αυτοκρατορίας και στις δυνάμεις που επέσπευσαν το τέλος της αναδύεται και ο Γιόζεφ Ροτ: σοσιαλιστής, αλκοολικός, αισθηματικά νοσταλγός της…
-

Ο συγγραφέας που φτιάχνει κόσμους
100 χρόνια από την πρώτη δημοσίευση της Μεταμόρφωσης του Φραντς Κάφκα. —Η Μαργαρίτα Ζαχαριάδου συζητά με τη Μαρία Τοπάλη— Συμπληρώνονται φέτος 100 χρόνια από την πρώτη δημοσίευση της «Μεταμόρφωσης», του διασημότερου, μαζί με τη «Δίκη», έργου του Φραντς Κάφκα. Τον Απρίλιο είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών το μουσικό έργο του György Kurtag,…
-

Χρόνια πολλά, Μίκυ!
—της Stucano Closer και της Μαργαρίτας Ζαχαριάδου— Ένας πολύ παλιός φίλος έχει σήμερα τα γενέθλιά του. Αν ήταν άνθρωπος, θα ήταν ένας σεβάσμιος γέροντας 89 ετών. Επειδή όμως είναι ποντίκι, και μάλιστα δισδιάστατο, παραμένει φρέσκος-φρέσκος και σχεδόν αναλλοίωτος στον χρόνο. Σαν σήμερα, 15 Μαΐου του 1928, έκανε την πρώτη του δημόσια εμφάνιση ο Μίκυ Μάους…
-

Μακρόνησος
—του Γιώργου Τσακνιά— Στις 12 Μαΐου 1947 εγκαινιάστηκαν στη Μακρόνησο τα «Τάγματα Αναμορφώσεως Οπλιτών». Το κείμενο αυτό γράφτηκε ως ιστορικό επίμετρο για το βιβλίο του Μενέλαου Λουντέμη Οδός Αβύσσου αριθμός 0, επιμέλεια Γιώργος Τσακνιάς, Αθήνα :Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη, 2008. (Το Βήμα Βιβλιοθήκη· Ιστορία στη Λογοτεχνία · 26,Ημερομηνία 1ης κυκλοφορίας: 12.12.2008). Το φωτογραφικό υλικό προέρχεται από τις…
-

Ζωή σαν μυθιστόρημα
—της Ελένης Κεχαγιόγλου— Ο ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (κι όχι Κωνσταντίνος) ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ γεννήθηκε στις 11 Μαΐου 1868 στο Βραχώρι Αγρινίου. Ο πρωτότοκος γιος πατέρα κτηματία και μητέρας από μεγάλη οικογένεια κοτσαμπάσηδων, της οποίας πολλά μέλη ήταν Φιλικοί και αγωνιστές του 1821, απέκτησε έξι αδέλφια, μεταξύ των οποίων και ο επίσης λογοτέχνης και δημοσιογράφος Δημήτριος Χατζόπουλος, ο οποίος έγινε…
-

Κωνσταντίνος Παρθένης: η ηρωική φάση του ελληνικού μοντερνισμού
«Η ζωγραφική είναι η τέλεια τέχνη. Βεβαιώνει τη δόξα του κόσμου πιο φανερά και περίλαμπρα και συνοψίζει όλες τις άλλες τέχνες». Κ. Π. Ο προοδευτικός κοσμοπολίτης Θρυλική ζωή, με πολυσύνθετο καλλιτεχνικό έργο. Αυθεντικός νεωτεριστής και από τους σημαντικότερους εκφραστές της πιο προοδευτικής τάσης της φιλελεύθερης ιδεολογίας στην Ελλάδα. Συγκρούστηκε με τις κατεστημένες αισθητικές αντιλήψεις, αλλά…
-

Φιλολογικοί περίπατοι στο Μεσοπόλεμο
—Επιμέλεια-Αρχείο: Γιώργος Ζεβελάκης— Στις 5 Μαΐου του 1986, πριν από τριάντα ακριβώς χρόνια, γινόταν η πρώτη μετάδοση, ώρα 7-7:30΄ μ.μ., από το Πρώτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, της ημίωρης εβδομαδιαίας εκπομπής «Φιλολογικοί Περίπατοι στο Μεσοπόλεμο», με επιμέλεια παραγωγής του Γιώργου Ζεβελάκη και ειδικό συνεργάτη τον Μανόλη Αναγνωστάκη. Στην εκφώνηση του σήματος ακούγονταν οι φωνές των Φραγκίσκης…
-

Το Σικάγο δεν είναι (μόνο) παγωτό
12 μικρές ή μεγάλες ιστορίες για μια μέρα —του Γρηγόρη Καραγρηγορίου— 1. ΤΟ ΠΑΓΩΤΟ: Τέλη Απριλίου του 2002 έπιασα δουλειά στο δημόσιο νοσοκομείο ως προλετάριος ειδικευόμενος. Το προλετάριος το αναφέρω σκωπτικά, είναι μισή αλήθεια κι ας μη μείνουμε εκεί. Στη πρώτη εφημερία ήμουν δίπλα σε μια καλή έμπειρη συνάδελφο, αναπληρώτρια διευθύντρια, την Ε. Ήταν Πρωτομαγιά…
-

Παγκόσμια Νύχτα Τζαζ
«If you have to ask what jazz is, you’ll never know.” ― Louis Armstrong— Μετά τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Τζαζ, δύο συν ένας συντάκτες του dim/art τιμούν την Παγκόσμια Νύχτα Τζαζ, υποκύπτοντας στον πειρασμό της λίστας. Βάλτε ένα ποτό (ή δύο) και απολαύστε. Κατά τα άλλα, ακούγαμε τζαζ χθες, ακούμε σήμερα και θα ακούμε και αύριο. Leon…
-
Η ιστορία μιας φωτογραφίας: 30.4.1945
—της Άστριντ Ζωής Όκλαντ— Η γυναίκα έβγαλε τα ρούχα της· πουκάμισο, παντελόνι και λασπωμένες μπότες. Απρόσεκτη καθώς ήταν, είχε λερώσει το λευκό σαν χιόνι χαλάκι του μπάνιου. Χωρίς άλλη χρονοτριβή η Lee Miller έριξε τα πράγματά της σε μια καρέκλα δίπλα από το λουτρό. Στη συνέχεια, μπήκε στο νερό – πλένοντας τον ιδρώτα, την βρωμιά…
