Κατηγορία: Copy-paste
-
Αψύτητα και εθνικός ναρκισσισμός
Δύο κείμενα, του Μιχάλη Τσιντσίνη και της Ξένιας Κουναλάκη, για τον Παύλο Πολάκη, για ό,τι αυτός εκπροσωπεί και εκφράζει και για την κάλυψη που του παρέχει ο Αλέξης Τσίπρας. * * * Αψύτητα —του Μιχάλη Τσιντσίνη— Οι εκλογές κρίνονται στα στοιχειώδη. Όσο πιο απλό το δίλημμα, όσο πιο χοντροκομμένο, τόσο πιο αποδοτικό. Στην παραγωγή τέτοιων…
-
Ο πολιτισμός ως γεωλογικός σχηματισμός
—της Μαρίας Κατσουνάκη— Η επόμενη μέρα μιας μεγάλης καταστροφής είναι αποκαλυπτική όχι μόνο για την απώλεια αυτή καθαυτή, αλλά και για τον τρόπο διαχείρισής της. Η πυρκαγιά στον καθεδρικό ναό της Νοτρ Νταμ αποκάλυψε μια κοινωνία ανοικτή και ομονοούσα. Ανοικτή στον διάλογο, ομονοούσα στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Οι πλούσιοι της χώρας δήλωσαν παρόντες στη διαδικασία…
-
Ο νεοναζί που έμαθε ότι είναι Εβραίος
—της Σίσσυς Αλωνιστιώτου— «Τι μπορεί να κάνει στην Ουγγαρία ένας Εβραίος»; Η ερώτηση απευθύνεται σε μια γυναίκα μεγάλης ηλικίας, ενώ η κάμερα εστιάζει στον αριθμό πάνω στο αριστερό της μπράτσο και στα έντονα γαλάζια μάτια της. Η έκφρασή τους αντανακλά ένα δειλό, περασμένων χρόνων, χαμόγελο και δισταγμό πριν από την απάντηση: «Να μη μιλάει». Ο…
-
Εκλογές με κλειστό ή ανοιχτό ΕΜΣΤ;
—της Μάρως Βασιλειάδου— Νέα εξέλιξη στη μακρά πορεία του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ) προς την πολυπόθητη λειτουργία σηματοδοτεί η ανάθεση καθηκόντων μεταβατικού διευθυντή στον αρχιτέκτονα Δημήτρη Αντωνακάκη. Μετά την αποτυχία του διαγωνισμού του υπουργείου Πολιτισμού για την πλήρωση της θέσης του διευθυντή, γεγονός που προκάλεσε αρνητικά σχόλια και πολλές αντιδράσεις στον κόσμο της τέχνης,…
-
«Το Μπρούκλιν δεν διαστέλλεται!»
—του Ηλία Μαγκλίνη— Ο μικρός Άλβι Σίνγκερ στον «Νευρικό εραστή» του Γούντι Άλεν σταμάτησε να κάνει τα μαθήματά του επειδή «διάβασε κάτι». Τι; Ότι το σύμπαν διαστέλλεται. Εφόσον το σύμπαν διαστέλλεται κάποτε θα σκάσει, λέει ο μικρός, και αυτό θα είναι το τέλος για όλους μας. Κάπως έτσι την πάτησε και ο κύριος Γκρι. Εδώ και…
-
Το φιλί του 1945
—του Ηλία Μαγκλίνη— Ο Τζορτζ Μεντόζα ήταν ένας ανώνυμος που πέθανε προχθές στα 95 του. Κι όμως, ήταν διάσημος: ήταν ο ναύτης που φιλάει με πάθος τη νοσοκόμα Γκρέτα Φρίντμαν στην Τάιμς Σκουέρ της Νέας Υόρκης στις 15 Αυγούστου του 1945, την V-J Day (Victory-in-Japan Day, Ημέρα της Νίκης στην Ιαπωνία), όταν οι Ιάπωνες συνθηκολόγησαν…
-
Νέοι και πολιτισμός, μια σχέση απρόθυμη
—της Μαρίας Κατσουνάκη— Υπάρχει μια παράδοση στις έρευνες που σφυγμομετρούν τις προτιμήσεις του κοινού για τον πολιτισμό, τις επιθυμίες ή την αδιαφορία του, τι κερδίζει την προσοχή του, ποια τέχνη γνωρίζει άνοδο και ποια πτώση. Συνήθως, θρηνούμε με τα αποτελέσματα, κουνάμε με νόημα το κεφάλι για τα χαμηλά ποσοστά των Ελλήνων που επισκέπτονται μουσεία, που…
-
Γιατί τον Μαδούρο;
—του Ηλία Μαγκλίνη— Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει Μαδούρο. Γιατί όμως; Σε τι εξυπηρετεί μια τέτοια στάση; Βεβαίως, δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει κάτι τέτοιο. Όχι μόνο για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά για την υποκρισία πολλών δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων οι οποίες, κατά τα άλλα, δεν διστάζουν να στηρίξουν δικτατορίες και άλλα τυραννικά καθεστώτα. Θυμάμαι όταν…
-
«Ποιοι άλλοι θα είναι;»
—της Λίνας Γιάνναρου— Πολλοί, όταν τους καλούν σε κάποιο σπίτι, σε κάποια έξοδο, ρωτούν: «Ποιοι άλλοι θα είναι;» Η ερώτηση είναι οριακά προσβλητική για τον οικοδεσπότη ή τον έχοντα την πρωτοβουλία της συνάθροισης, ωστόσο πρέπει να παραδεχθούμε ότι συχνά προφυλάσσει από ναυάγια. Υπάρχουν άνθρωποι —κάποιοι τους λένε τοξικούς— που μπορούν πολύ εύκολα, και μόνο με…
-
Στα ίχνη του Ράντου Αριόν, του «ποιητή» της ελάσσονος Αθήνας
—του Νίκου Βατόπουλου— Ανηφορίζοντας τη μικρή οδό Ξάνθου, στο Κολωνάκι, είχα στον νου μου εκείνο το σκίτσο του μικρού σπιτιού, στον αριθμό 6. Γνώριζα καλά ότι το σπίτι αυτό δεν θα το έβλεπα, αλλά η σκιά του είχε κατοικήσει στο μυαλό μου. Το παλιό διώροφο στο βάθος, η εξωτερική σκάλα αριστερά, το πλακόστρωτο στην αυλή……
-
Τα σχολείο, ο εθνικισμός και οι αριστερές ευκολίες
—του Νικόλα Σεβαστάκη— Στη χώρα μας, για γνωστούς λόγους της πρόσφατης Iστορίας (Εμφύλιος, δεξιός αυταρχισμός, δικτατορία), δόθηκε για καιρό η εντύπωση πως νεολαία και αριστερά είναι ένα και το αυτό: ότι ένας μαθητής ή ένας φοιτητής θα ήταν «αφύσικο» να μην ανήκει στον αριστερό και προοδευτικό χώρο με τη σημασία που πήρε αυτός ο όρος…
-
Ο Μεγάλος Πόλεμος, 1914-18
—του Ηλία Μαγκλίνη— Τα εκατό χρόνια από τη λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου γιορτάστηκαν ποικιλοτρόπως – στο εξωτερικό. Ένα ουσιαστικό χαρακτηριστικό του Μεγάλου Πολέμου ήταν βέβαια η ανακάλυψη μιας «νέας χώρας»: του ψυχικού τραύματος. Σύμφωνα με υπολογισμούς, οι απώλειες των Βρετανών το 1914-1918 οφείλονταν κατά 40% σε ψυχική κατάρρευση, όχι σε σωματικά τραύματα. Αρχικά, ο…
dimart 