Κατηγορία: Επετειακά
-
Η απέναντι όχθη
…ή ο δεύτερος θάνατος του Ραμόν Μερκαντέρ. —του Γιώργου Τσακνιά— Στις 20 Αυγούστου 1940, ο Ραμόν Μερκαντέρ, ισπανός κομμουνιστής και πράκτορας της NKVD, ο οποίος είχε ήδη κερδίσει την εμπιστοσύνη του Τρότσκι και της οικογένειάς του, τον επισκέφτηκε στο σπίτι του στο Μεξικό με πρόσχημα να ζητήσει τη γνώμη του για ένα κείμενο στήριξης προς…
-
«Για την σιωπήν του Μεσολογγίου»
—του Γιώργου Τσακνιά— Στην πλώρη, που σκιρτά, γυρτός, τούτα ’π’ ο ξένος ναύτης. —Διονύσιος Σολωμός, Ελεύθεροι πολιορκημένοι, Σχεδίασμα Γ΄— Καθ’ όλη τη διάρκεια της τρίτης πολιορκίας του Μεσολογγίου (15.4.1825 – 10.4.1826), ο Ανδρέας Μιαούλης, ναύαρχος της υδραίικης μοίρας του ελληνικού στόλου, έκανε τα αδύνατα δυνατά προκειμένου να ανεφοδιάζει τους πολιορκημένους με τρόφιμα και πολεμοφόδια,…
-
Μια θλιβερή επέτειος του 1943
— του Κώστα Γ. Τσικνάκη— Μία από τις συγκλονιστικότερες σκηνές της «Ιλιάδος» είναι οι στίχοι 59-92 της Ψ Ραψωδίας. Σε αυτούς, περιγράφεται το όνειρο που είδε ο Αχιλλέας, μετά τον θάνατο του Πατρόκλου. Πηλεΐδης δ’ ἐπὶ θινὶ πολυφλοίσβοιο θαλάσσης κεῖτο βαρὺ στενάχων πολέσιν μετὰ Μυρμιδόνεσσιν ἐν καθαρῷ, ὅθι κύματ’ ἐπ’ ἠϊόνος κλύζεσκον· εὖτε τὸν ὕπνος…
-
Ο επίμονος σπόνσορας
Λουντοβίκο Σφόρτσα, 27/7/1452 – 12/5/1508 —της Εύης Τσακνιά— Όταν επισκέφθηκα για πρώτη φορά το Λούβρο στα 18 μου, απογοητεύτηκα λίγο με την περίφημη Τζοκόντα του Λεονάρντο ντα Βίντσι. Ίσως να είχα φανταστεί ένα μεγαλύτερων διαστάσεων, πιο επιβλητικό έργο, ίσως να έφταιγαν τα πλήθη που συνέρρεαν για να τη θαυμάσουν, ίσως το ότι την εικόνα της…
-
«Εμείς, οι κλόουν της ελευθερίας»
Ο ποιητής Γκρύνμπαϊν σε δημόσια ομιλία του για την Πτώση του Τείχους θυμάται εξαιρετικά καλά και δεν χαρίζεται σε κανέναν Ο σημαντικός Γερμανός ποιητής (γεννήθηκε στη Δρέσδη το 1962) Ντουρς Γκρύνμπαϊν. Εισαγωγή Στο πλαίσιο των εορτασμών για τα 30 χρόνια από την Πτώση του Τείχους του Βερολίνου, η Γερμανία δίνει ένα ξεκάθαρο δείγμα γραφής ως…
-
West Berlin 1984 – 1986: Ο επιβάτης
Επειδή όταν ζεις μέσα στην Ιστορία υπάρχει η πιθανότητα να μην ξεμπλέξεις ποτέ —του Γιώργου Γλυκοφρύδη— Το 1986, το βιβλίο μου Ο Επιβάτης δεν είχε τον τίτλο Ο Επιβάτης, αλλά Discount Supermarket. Μιας και ένα supermarket ALDI που ήταν κοντά στο σπίτι όπου έμενα, ήταν ένα discount supermarket. To Discount Supermarket, λοιπόν, ήταν εμπνευσμένο από…
-
Η Μαύρη Φωνή
—του Γιώργου Γλυκοφρύδη— Σήμερα το πρωί, περίπου στις 09:00, είχα εικόνες από την εκατόμβη του Ματιού. Δεν είχα την παραμικρή υπόνοια από το μνημόσυνο του ενός έτους που είναι σήμερα. Δεν θυμόμουν πως είναι σήμερα. Δεν το είχα καν ως ό,τι στο μυαλό μου. Αλλά παρόλα αυτά ήρθε. Πιθανόν λόγω του καύσωνα εδώ ο οποίος…
-
Σ’ ένα νέο που αυτοκτόνησε
—του Αργύρη Nicolas Van Brussel— Στο νεκρικό προσωπείο του ανώνυμου νέου θα μπορούσε κάλλιστα να είναι αποτυπωμένη η μορφή του Κώστα Καρυωτάκη, έχοντας ως δεδομένο τη σχέση του με τη Μαρία Πολυδούρη. Αυτό ενισχύεται από το γεγονός ότι η Πολυδούρη δημοσιεύει το ποίημα για πρώτη φορά το Μάιο του 1929,1 λίγους μήνες μετά από την…
-
Ψιλή κουβέντα με τους «περίεργους», που η Ντιάν Άρμπους έκανε αθάνατους
Μικρό αφιέρωμα στους εξαίσιους outcasts της μεγάλης Diane Arbus (1923-1971) —της Ειρήνης Βεργοπούλου— Έναν Μάρτιο, πριν κοντά έναν αιώνα πια, τον Μάρτιο του 1923, γεννήθηκε μια μικροκαμωμένη εβραιοπούλα στη Νέα Υόρκη, που θα γινόταν από τους μεγαλύτερους φωτογράφους του εικοστού αιώνα — και από τους πιο επιδραστικούς. Και παρόλο που το πέρασμα της από τον…
-
50mm f/1,4 για το Παρίσι
—του Γιώργου Γλυκοφρύδη— 1. Στο Παρίσι αυτή τη φορά βρέθηκα για 6 ημέρες. Να δω φίλους παλιούς να γνωρίσω άλλους νέους. Και δεν τους πρόλαβα όλους. Λίγες οι έξι ημέρες. Δεν είναι δα κι η πρώτη φορά που βρίσκομαι στο Παρίσι. Είτε πριν από δυο τρεις μήνες είτε πριν από δυο τρία χρόνια είτε πριν…
-
Όταν ο Όσκαρ Ουάιλντ έκανε τσιγάρο με τον Βούδα
—της Μαργαρίτας Ζαχαριάδου— Δεν ξέρω αν μπορώ να φανταστώ ακριβώς τι σήμαινε ο Όσκαρ Ουάιλντ για την κοινωνία του βικτωριανού Λονδίνου. Σίγουρα, ήταν κάτι πολύ παραπάνω από αυτό που λέμε σήμερα celebrity. Ο Ουάιλντ ήταν, βέβαια, ένας εκπληκτικός συγγραφέας. Ήταν επίσης ένας άνθρωπος που βίωνε πλήρως τα πάθη του, άγρια, αυτοκαταστροφικά, όπως ξέρουμε, ενώ ταυτόχρονα…
-
Η ατμομηχανή
Αν θέλεις να κερδίσεις κάτι, τρέξε 100 μέτρα. Αν θέλεις να έχει μια πραγματική εμπειρία, τρέξε μαραθώνιο. —Εμίλ Ζάτοπεκ— —του Τέλη Σαμαντά— Του κόλλησαν το προσωνύμιο «Η ατμομηχανή» για το ρυθμό του και για τον τρόπο που ξεφυσούσε στη διάρκεια του αγώνα. Αναρωτιόνταν γιατί έδειχνε να πονάει ενώ αγωνιζόταν. «Δεν έχω το ταλέντο να τρέχω…
dimart 