Διατρέχουμε τον κίνδυνο να μας πάρουν στα σοβαρά, κάτι που είναι η αρχή του τέλους. — Ζαν Κοκτώ —
Ταξίδια Φραντσέσκο Μπονέσκι —Μετάφραση: Ειρένα Ιωαννίδου Αδαμίδου— Να ταξιδεύω είναι για μένα βάσανο: αφήνω πόλεις και χωριά με τύψη προδοσίας. Είναι κάτι χωριουδάκια σπαρμένα, λες,
—του Στέλιου Φραγκούλη— Στο κουβαδάκι ένας κοκοβιός ανοιγόκλεινε τα βράγχιά του πασχίζοντας ν’ ανασάνει. Δυο δάχτυλα νερό μες στον ήλιο. Ο πιτσιρίκος ψάρευε αλειμμένος αντηλιακά,
—του Γιάννη Παπαθεοδώρου για τη στήλη Ανώμαλα Ρήματα— Σε μια ακτή της Σκωτίας υπάρχει ένα μεγάλο ρέμα με μια μεταλλική πεζογέφυρα. Όταν η παλίρροια είναι χαμηλή, από αυτή
Semper eadem —Κάρολος Μπωντλαίρ— Μετάφραση: Λεωνίδας Πολυδεύκης Πούθε η παράξενη έλεγες θλίψη αυτή σε πιάνει σα θάλασσα που πλημμυρά μαύρο βράχο γυμνό. Όταν η ωραία
—του Ηλία Μαγκλίνη— Ο μικρός Άλβι Σίνγκερ στον «Νευρικό εραστή» του Γούντι Άλεν σταμάτησε να κάνει τα μαθήματά του επειδή «διάβασε κάτι». Τι; Ότι το
—του Στέλιου Φραγκούλη— Άλλη μια γουλιά μένει. Ένα φτερωτό γουρούνι προτρέπει να ανοίξω το ζαμπόν στα πεταχτά και να χάψω ένα κομμάτι δένοντας τα κορδόνια
